CUBRA

INHOUD PIERRE VAN BEEK
HOME 
BRABANTS
AUTEURS

PRINT

Cantecleer (ps. van Pierre van Beek) - columns

 redactie: Ben van de Pol

 

Nieuwe Tilburgse Courant - woensdag 5 maart 1941

 

 

Maart

 

De regen rijgt de dagen aan elkaar. De wolken weten met zich zelf geen raad. Als ge dat in het voorjaar ziet, zegt uw kalender Maart. Wijze menschen weten, dat Maartsche regen niet den zegen brengt, maar tóch zijt ge blij als ge Maart zoo ziet kwispelen met zijn staart, want dan heeft de zon het lentepunt bereikt. En de katten verheugen zich met u - niet om de Lente, doch om wat anders. Ge kunt dat 's avonds hooren aan uw raam, waar zij haar conferenties houden. Soms kon het wel oorlog zijn. Misschien komt het dus daar vandaan, dat Mars, de oorlogsgod, aan Maart zijn naam heeft afgestaan...

Maart draagt een zak vol beloften mee gelijk een mensch zijn goede voornemens. Ze worden wel niet allemaal vervuld, maar dat zult ge Maart niet kwalijk nemen als ge eerst eens naar u zelve kijkt. Accoord, dat dit heel moeilijk en ook niet gebruikelijk is... In Maart loopt ge al graag met iets opgewekts in het hart door uwen hof - verondersteld, dat gij er eenen hebt! Dit jaar zal het schooner worden dan weleer - zoo peinst ge dan. Dit perkske zus... dat paadje zóó! En ge ziet reeds hoe ge naarstig in uw hemdsmouwen spitten zult met een schoone voor zoodra de eerste milde dag zijn warme asem blaast totdat de dampen trekken uit den beloftevollen grond. Uw buurman fantaseert als gij en ook de werker in de fabriek met een kostbaar plakske grond bij zijn huis, want dit zijn in Maart de gedachten van alle menschen, die niet lijk algen aan een scheepsromp kleven aan het asfalt van de stad...

Wat maalt ge om de wijzen, waarvan ik u hierboven sprak. Maart ontsluit vensters, die lang gesloten waren... Maart ruimt de muizenissen op, welke een winter vol zorg als afgesleten plunje heeft achtergelaten... Maart strijkt de kreukels glad in het gemoed van de menschen, die geleden hebben... En gij weet daar niets van? Om dit te zien behoeft ge slechts uw hart open te zetten naar den kant van de zon, die altijd schijnt - ook als zij achter wolken zit. Eenvoudig toch, niet waar!...

 

CANTECLEER