CUBRA

INHOUD PIERRE VAN BEEK
HOME 
BRABANTS
AUTEURS

PRINT

Cantecleer (ps. van Pierre van Beek) - columns

 redactie: Ben van de Pol

 

Nieuwe Tilburgse Courant - woensdag 18 september 1940

 

 

's Morgens acht uur

 

Ge moet het wel een zotte gedachte vinden iets te willen zeggen van acht uur in den morgen. Wat is dat eigenlijk ook voor een uur! Ge kunt praten over de uren van den nacht, die omhangen zijn met een mantel van mystiek, over de heele vroege uren van den dag, wanneer de zon poedelnaakt uit haar bad stapt, nog druipend van poëzie, over de uren van den vóórmiddag, welke vol arbeid zijn, die van den achtermiddag, waarop de dagtaken voltooid worden, die van den avond, welke de rust spreiden als een lafenis voor mensch en dier...

Maar zeg nu toch eens iets van dat ééne, concrete uur van acht uur in den ochtend! Daarop heeft nog nooit een dichter een vers gemaakt, nooit een college een gewichtig besluit genomen. Nooit werd op dit uur een genie geboren, nooit een belangrijke acte onderteekend... 't Is een heel prozaïsch uur, dat geen inspiratie schenkt, geen groote dingen ziet maar leeft op de kantjes van de burgerlijkheid. Het stapt mee in den optocht van de uren zooals de Maandag gaat in het rad van de week: een beetje kregelig om wat zoo pas voorbij vloog, nog niet vertrouwd met wat er komen gaat. En 't is altijd een herhaling van zichzelf!...

Ge kent dit leege uur aan de waakzaamheid van uw buurman. Die zet om acht uur de radio aan. Niet vijf minuten er vóór, niet vijf er na: precies om acht uur. Dat zijn zoo van die voordeelen, welke ge geniet als ge woont in een confectiehuis met wanden van bordpapier! Nu draait gij, op uw beurt, uw horloge weer bij, dat des nachts in staking was gegaan. Den grooten wijzer steil omhoog, gelijk een vinger, die naar den hemel wijst, den kleine zuid-west-ten-westen want zóó maakt ge het achtste uur...

Dit uur behoort u te kunnen groeten aan het ontbijt. Dus wordt het ook nog een zeer materieel uur. Treft gij elkander niet dan geeft ge de schuld aan het uur maar ze ligt, gelijk in een huwelijk, altijd bij u zelf. Zoo worden de kwade dagen geboren. Ge hap-hapt uw boterham en schiet in uw demi terwijl ge de deur uit rent. Bij uw aankomst op 't bureau is het er veel te warm, het artikel, dat ge noodig hebt, heeft de werkster weggestoft en uw collega's zeggen tot elkaar, dat uw verkeerde been het eerst uw bed verliet... Dat komt alles van het missen van acht uur. Waaruit gij dus leeren kunt, dat dit uur toch niet zoo zinloos meedraait in den tijd als gij eerst misschien wel dacht. Het is het uur, dat ge iederen dag vangen moet indien de arbeid u een lust wil zijn...

 

CANTECLEER