Naarus

Brieven van 'n oud Tilburger

Geaachte Tilburgers

De kraante staon tegesworrig vol mee alderande raodgevinge hoe ge oe fiets zo zuinig meugelik mot behaandele, en as ge dan oe gewete is onderzuukt dan komde toe de conclusie degge aon oeien plichte van fietsverzurg nog aaltij grouwelik te kort zèt geschote. Toen ik ’t irste charpiter geleze ha gonk ik is nor mène velo kèke. Ik hazze in gin maonden gezien. De bindjes slap, innen duim dik stobber d’r op  en hier en daor wè aauwe roest. Zoo hong ze daor te kèke.
‘k Heb er drèk is mee innen plumeau langs geslaon en toen kwame ze mèn roepe.
Daogs naoderhand zaak ze wir hange en ‘k docht: “O jé dès waor”; allebaai de bèndjes wè opgepompt. Toen ik wir inne kraant geleze ha, mos ik wir gaauw trug want ’t was himmel onvoldoende wèk ha gedaon. Zoo hek naa elke keer as ik innen kraant in m’n haande heb gekrege in uurke of aanderhalf aon mène fiets gewerkt en op slot hèk naa zon fèn fietske gekrege dèk er nie mir op durf te gaon zitte. ‘k Heb er echten ambitie in gekrege om dè trouw bisje te knuffelen en te vertroetele, en omdèt in mèn lab zo stobbert, hèk ze na fen in in liddekaant gelee, en mee laokes ondergestopt. Zoo lee ze daor fèn te genieten van in zaolige rust mee goeien oppaas. Vruuger waren er nie zo veul fietse as tirresworrig en toen ware de meensen er ammel veul zuiniger op. In heele nuuwe fiets, dè kwaam zo goed as noot veur, ’t was aaltij lappe, lakke, prutse, tot in het oneindige. Elk veurjaor kreeg zon fietske is in goei burt, wier ze wè afgeschuurd en opgelakt, hier en daor inne nuuwe speek ingezet, soms nuuw spatbordjes en handvatsels, en soms wier ’t stuur wel is opnuu vernikkeld en dan hadde wir in nuu fiets. Die ’t hendigste was in die zaoke en ’t miste geduld ha die ha de schonste fiets, mar dè geduld daor kwaam nog wel is wè aon te kort, vural omdè dieë fietselak van vruuger nogal traog was in ’t dreuge. Op die pötjes stinte ellenlange gebruiksaonwèzinge hoe dèt precies mos, en hoe lank dè ’t mos dreuge. As zon fiets opgekalefaoterd wier dan was dè in evenement waor gedurig over geprot wier en van iemes die zon kerwaai met of zonder hulp onderhaande ha, koste geregeld de staand van zaoke vernemen: “Naa hèk de raoikes klaor, vènaovend koom ik klaor mee ’t afschure, vumiddag onder ’t schof zak er ’t stuur is fèn in monteere”, enz. enz.
Naa hèk er vruuger is eene meegemokt daor bij uilie die ’t buskruit nie uitgevonde ha want as hij dè ha motte doen hamme na gin orlog gehad, en dieë meens ha ok al ennigte daoge aon ’t zèvere gewist over z’n fiets. En te liste verteldenie: “Mèrge vruug om in uur of zis gao ‘k aon ’t lakke want ik kan ze nie langer misse”. ‘k Zi nog “ge zult toch unnen tèd geduld motte hebbe toese dreug is”. “Jao” zeetie zoo “’k heb ut ammel goed geleze op ’t buske”.
Zoo gaa ak um daogs naoderhaand zaag, begos ie al sebiet op te scheppe desser zo fèn uitzaag, “’t is kepleet in nuu”zittie. Zoo wier ’t twaolf uur, en toen om in uur of één wies ik nie wèk zaag: daor kwaamp ie deur de straot gerend op die fiets, de slipkes van z’n jèske wapperden um as vlagskes aachternao. ‘k Zette mèn haande tot innen toethoorn en ‘k kweek um aachternao: “Heeeee Klaos!!! ”Hij heurde me nog net en draoide om. ‘k Zeg: “wènneer hèdde gij die fiets gelakt?” “Vurmèrge” zittie, “om zis ure”. “Dan kan ze naa toch nie dreug zèn man”, zik, en ik vuulde is, en ik kreeg innen zwarte vinger. “kik naa, waor lèkent dè naa op?” “Jè” zittie, “’k heb ut krèk gedaon zoas op ’t buske stind, vumèrge om zis uur gelakt en twee eetmalen laote dreuge, en naa is ’t nie dreug”. ‘k Zeg “dè daankt me de stoep, dè dieë lak nog nat is, as er op stao dettie twee etmalen mot dreuge”. “Hoe lang is dè dan?” zi Klaos. ‘k Zeg: “Wel aacht en virtug uure witte gij dè niet?”
“Oo” zittie, ïk ha gedocht eetmalen, nou om zis uur gelakt, om aacht uur brood geknaauwd en naauw vumiddag middagete dès toch twee eetmalen”. ‘k Docht dèk borste, de traone zate in m’n ooge van ’t laache, ‘k Zeg: “Verroest Klaos, dan hadde wel twee keere vlak aachter bekare kunne frète, dan was ze nog gaauwer dreug gewist”. ’t Was me wel innen gladdekker den dieën, mar de fietskes wieren in dieën tèd puik onderhaauwe, net as naauw.

NAARUS