Naarus


Brieven van 'n oud Tilburger

Geaachte Tilburgers,

Ak zoo Karel en Sjarel lees in d’r saomen spraokskes dan kan ik daor aon aflaaie det er nogal beheurlijk gekankerd wordt bij ullie. Over dit nie mir en det nie mir, en veul te kort. Mar toch zè’k et mee Sjarele eens, degge oe eige veul sagrijn kunt bespaore as g’oe eige wet aon wit te paase en er de goeie kaanten van bekèkt; en die zen d’r veul meer aon as waor ge erg in het. Nog noot hemme zon vriendschap onder bekare gehad en zooveul saomenheurighei. Of ge naa kruienier, roomboer, kolenboer of slachter zèt of wefreren haandel degge ok doet, ge zit na dik in de vriendjes en in de sollicitaanten om vriend te worre. De ruilhaandel viert hogtij en dès plezierig. Ik vuulde dieën orlog al lang vur Maai aonkomen, ik schafte me lang vur dieën tèd innen boeren vriend aon, dan kunnen ze me naa nie van eige belang beschuldigen en na stao ik in de eerste rij bij de oudste vrienden en ik vaor er goed bij.

Behalve die groote verbroedering van de inboorlingen, die op z’n eigen al zoo plezierig is, worren der allemaachtig nuttige uitvindingen gedaon waor ze vruuger te lam of te beroerd vur waren, of zachter en spreekwoordelijk uitgedrukt: Nood maakt vindingrijk. Zoo bakt ons vrouw teugesworrig kuukskes van haovere mout mee wè van dit en dat erbij: die veul lekkerder zèn ak ze oot van innen bekker op heb. De liefde vur allerhande bisies is veul groter dan vruger. Op men plotske hek innen kenènenberg, in mienen ateljee hek aaltij nog in paor kiepkes waor ik nie van kan schaaien. Mienen knorrievogel zingt veul schonder as ie ooit hee gedaon omdet ie nie mer te veul zaod kregt. De meensen leeren zuinighei en daor vaorde wel bij. Onze vadder hee mèn aaltij vurgehouwe dèt nie zuiniger vertèrd kos worre as dur in pèpestiltje mar ik knaauw na hil den dag op in klein pruimke tebak. ’n Stuk of drie keer op innen dag vat ik in nuuw, en ’s aoves dreug ik ut in bietje en dan rook ik ut nog fèn op, al duurt den orlog na nog 10 jaor h i m m e l zonder tebak zak zo nie gemak geraoke.

Naa is ’t wel beroerd demme nie zoveul aaikes kunne ete as me willen, mar ’t is toch ok wel genaoiïg det er sommigte dingen nie mir zèn. Naa denk ik bevurbild aon "buunwaas". ‘k wo dè dè spul noot nie mir kwaam. Tegesworrig is de vloer bij ons al taomelik bot. Hadde vur den orlog motte kome! As ge dan zoo is gaauw efkes iets uit oe slopkaomer gongt haole en ge stapte wè onvurzichtig over den durpel op ut matje, dan was ’t of ge op in veraoierlike, gemène menier pootje getrokke wiert, en dan laagde daor te lellepoote op oewen imitaosie ijsvloer: en agge dan al oe ribben bij mekare hadt gescharreld, en oew ingewaande wè op z’n plots gedouwd en is gevuuld of oe loopstekken nie gebroke ware, koste het loflies op den buunwaas begiene: en dan ware oew knoke wel zoo murf det toe zoo iets vur ’t irst nie mir overkwaam, en degge vort net liep as innen aauwen slabbes, die over in slipperbaon mot. Gif men mar in plevuuze vloerke mee wè zaand, liever as buunwaas. Zoo zullen er nog veul meer dinge zijn waorvan de afwezighei innen zegen is, as ge ’t mar begrèpe wilt.

Trost oe, nao deze komt er wir innen aandere tèd en innen goeien zeggen ze.

Alla seluu. 

 NAARUS