|
|
Witte wè ’t naa wir is? Naa zè’k potdoome allebaai m’n gouw ringe vlore; innen gladden mee inskripties over den grotsten dag van m’n lève, en innen zegelrink, die ‘k droeg vur ’t geneuk. Allebaai nor de soodeknoppe. He kan dè naa zulde vraoge? ‘k Weet ut nie, ’t is me in paor keer gebeurd, ak m’n erme uitsloeg om is gaaw erregent nor toe te beene, det ie van mène vinger af floepte mar dan von ik um aaltij nog, mar naa zèk ze kwèt, allebaai. ‘k Denk dèk maoger wor, want vruuger kos ik zér mee in nèptang nog nie afkrège en naa zen ze foetsie zonder dek er iets van weet. Waor zodde naa zo maoger van kunne worre in zonne korten tèd? We hebben ete zat, en goei ook want lest hek nog in de kraant geleze dat er in ’t brood nog ’n speciaal sortje fikfamiene zit, nog in sort méér as er vruuger al in zaat, en dè waoren in paor dokters die dè verklaorden, dè mot zo wel zèn. ’t Smokt ok heel goed en ge kunt er oe portie mar amper van op. Volgens mèn han z’r die nauwste fikkemiene beter uit kunne laote, want ‘k geleuf dè die nie mee bekaore kunne akkerdeere. Als ik innen taas brood op heb, gebeurt er irst in tèdje niks, mar dan begiene ze, dan gaoget aon ’t borrelen en aon ’t giste, aon ’t rommelen, net als innen vuurspouwenden berg. Gemènlik duuret nie lang of de errupsies komen ook, explosies waor de Vesuvius mar in kiendje bij is. Dan is ’t zaok om zo gauw meugeluk nor die kaomer mee één persons zitbank te kome, dan hedde ginnen tèd om aachter in ringske te zuuke dè van oe vingers affloept. Als de errupties en explosies dan mee succes in de perforaotie van de bank zèn gekomen, blaos ik nog in paor solo’s bas en puston, en dan motte die kaomer uit zien te komen want d’r is ginnen ventilator in, en in raomke alléén des nie voldoende al staeget ope. Naa zudde zuutjesaon mèn kwaol wel kenne, ‘k heb ut al ‘nen hillen tèd ’t gewitwel. As innen reiger, en ik denk dèk daor maoger van wor. Naa motte nie denke dèk er om zit te treure, o jé neeë, d’r is vas te veul gemak en veurdeel aon verbonden. Zon dartig pond ze’k naa kwèt en as dè zoo nog innen tèd durgao dan ze’k over in paor maonden net in gerèmt. Ak naa mènen broeksbaand nor veuren strak trèk kan ik er al innen voetbal in laoten rollen, dus over in paor maonden ze’k zoo ver dèk mèn broek in tweeën kan laote maoken. Dan kan er uit één pèp twee gemokt worre, dè schilt de helft. Mee van alles zal ’t hoopen vur deeliger zèn. Dekens hèk dan ok pekaant nie mir noodig, ak m’n eige in één deken rol, zit ze zeuven keeren om m’n lèf en dès wel genog, dus de rest is over. Koom ik stook te kort, wel dan kap ik m’n liddekaant kepot en dè stook ik op en dan slaop ik vort in ’n glaskiest. Loopen kan ik naauw al as innen haozewend, en dè wordt ok nog beter, d’r hangt oe dan niks mir in de weeg. Dan zo’k vort innen wedloop mee de haoze kunnen haauwen asser nog ware mar die zèn himmel uitgesteurven. Lest ze’k nog is op innen middag de netuur in gewist, gin bisie gezien. Meneer Burgers mot er mar vast in paor in z’n dierenpark zetten demme ze daor is kunnen gaon bekèke want binnen kort zullen die bisjes nog zeldzoamer zen as in wolhaand krab in innen blauwsloot. Waor is de zaolige tèd gebleve dèk mee kurven vol gratis vur niks de vietemienen uit de netuur kos gaon haolen. Daor kreegde zukke kwaolen nie van. Helaos ons Moederke Natuur slaopt, z'is schèndood, en as ze wir wakker wordt, dan zal ze mèn nie mir trug kennen, as ik wir kaom om ze te melken en van d’r te genieten, want dan zie’k er net uit as Meneer Prikkebeen den held uit mènen prentenboek, die ‘k vruuger ha toen ‘k nog klèn was. ’t Is innen aorigen tèd, ’t gao ammel aanders agge gedocht hadt. Alla, haawdoe. Naarus.
|
