|
|
Geaachte Tilburgers, Naormaote de lèftèd van unnen meens veraanderen en groeien ok z’n inspiraties. Zoo zal in zuigelinkske host nieverans aanders aon denke as aon innen fènnen tuut mee suiker, en wè daor zoo wè op lèkt. Is ie wè aauwer geworre dan denkt ie vort hil den dag aon spulgoed, aon in spoortuutje, in kesjoeë katsebulleke en zooal. Mee in jaor of vier is ’t al wir aanders, dan worrut in autoped en norvenaant het seizoen n’en vlieger, kaaischeuten, drèf of hakdollen. As ie in jaor of aacht is gaon de verlangens al uit nor in fiets, en tussen de aacht en de aachttien is ’t te veel om op te noemen. Op dieën lèftèd hedder al zat die niks liever mir zien as in schon jonge mèd, en dè goa zo vort, toe desse d’r zin hebben ; min of meer, of himmaol nie. Mistal is ’t bezit van de zaok ’t end van ’t vermaok en mot er wir sebiet wèddaanders komen en zelfs al hedde noot oewen zin gehad dan slèt dè nog wel agge mar aauwer wordt. Toen ik in jaor of zistien was zo’k m’n ziel aon de duuvel verkocht hebbe vur in stoomfiets, en asse me naauw zon ding thuisbrochte, graotis vur niks dan zo’k zegge: "dègge bedaankt zèt dè witte, zet um daor mar te neer, dan zak straks wel is kèke". Naa is dè wel plesaant dè oeuw ambities zowè veraandere as er mar regelmaotig nuuw bij blève komen want as dè nie mir is, dan zède te beklaoge, zoo gaauw as ge niks aanders mir wenscht en dègge nèggerans mir om gift, dan staode vort zoo onder den Burgelike Staand as zènde vertrokke, mee den houteren jas aon. Dan slèpen z’oe karkasje nor den hoogen Dries, en ’t mèn hier nor "Moscowa" as ik hier begraove wor. Of ’t motte zèn desse nor uilie trug brenge; ik za ’t is in m’n testament laote zette net as Napoleon: "Je veux que mes cendres reposent aux bords de la Laai autour de ce peuple que j’ai tant aimée ». ‘t Za mèn is benuuwe. Vurloopig hèk nog wenschen genog, en daor komt dan dieën leste nog bij. As ik naa is moog wensche wè ik wò, dan wok hil de waereld zien, overal de netuur gon bekèke, ’t laand waor de santroene groeie, de olijven, de palme, de olienutjes en alles. As dè mèn nog is vergund moog zèn, dan zo’k dè liefst zoo opstaoi meugelijk wille doen. Nie mee stoomfietse of auto’s, mar mee in kèrke mee innen auwen ezel er veur, dèk onderwege alles goed kos bekèke. Ik zie m’n eige daor in de buurt van Mia-Mie al mee m’n aauw knukskes onder de palme liggen te genieten van dè natuurschon. Wè zo’k oe dan schon briefkes kunne schrève daor uit Mia-Mie vandaon. Zoga’k aon die rès begien dan heurdet wel. Alla Saluu, haauwdoe, NAARUS
|
