'Nota
bene uit Moergestel -- waar blijkens de inzendingen veel Tilburg-kunde
is verzameld -- kwam het absolute dieptepunt: slechts vier goede
antwoorden.' Driemaal herlezen heb ik deze zin uit het artikel over de
Grote Tilburg Quiz (in het Brabants Dagblad), en nog kan ik er met mijn
pet niet bij.
In
Moergestel zou veel Tilburg-kunde verzameld zijn? In mijn dertigtal
Moergestelse jaren ben ik niet één grote Tilburg-kenner tegen het lijf
gelopen. Ik geloof dat ook niet als een absoluut dieptepunt te hebben
ervaren. Wat hadden wij over zo'n poel van verderf ook willen weten? Was
het al niet erg genoeg op menig zaterdag af te moeten reizen naar zo'n
treurig Tilburgs voetbalveldje om daar --in de rook en ruis van
ringbaanverkeer-- een SET, een Gudok of een Hieronymus te moeten
bekampen? Tilburg was, dat herinner ik me nog best, de stad die je van
heimwee naar het dorp deed vervullen. Ik voel nog de huivering die door
mijn gemeenschap trok toen de PTT ons ritmisch zo heerlijke
04243-netnummer inwisselde voor 013, dat nietig ongeluksgetal.- Maar hoe
gaat dat: een mens wordt ouder. En wie zelf zo langzamerhand in zijn
jaren van verval belandt, leert als vaneigens het mooie in het lelijke
te herkennen. Zo ben ik dus van Tilburg gaan houden. Van
plaatsvervangende schaamte heb ik ook al lang geen last meer bij het
beluisteren van zo'n authentiek Tilburgs stemgeluid, knááuwend en
kwèèlend. Nu behoor ik ook tot de gepriviligieerden die mejuffrouw
Riet Goossens ooit live hebben aanhoord. Het was december 2000. Riet
Goossens had dat jaar de status van vedette bereikt. Ze was de ster uit
de film 'Tilburgers' geweest, maar groeide daarna dankzij toonkunstenaar
Tom America pas echt uit tot de idol van haar dagen. America had haar
geheel eigen kerstchanson 'De herdertjes lááge bij
náá-háá-hááchte' met zes strijkinstrumenten versneden tot een
magnifieke mix van klassiek en dialect. Riet Goossens is, helaas, een
one day fly gebleken. Ze is zondag stilletjes gestorven en gisteren in
haar familiekring gecremeerd, maar wel pas nadat haar cd met de
herdertjes nog eens was opgezet. Tweeëntachtig jaar lang klonk alles
wat Riet Goossens zei als een ode aan haar geboortestad. Haar werk
bestond uit het opsporen van foutjes in de dekens van AaBe en onderwijl
ontwikkelde ze een volkse wijsheid die jaloers stemt. Hoe het kwam dat
ze anno 2000 niet meer zo goed zag? "Dè komt van ut koome",
zei ze. Het moet mooi zijn zo in je lot te kunnen berusten. Moge dus de
naam en faam van Riet Goossens bij de deelnemers aan de Grote Tilburg
Quiz bekend zijn. En moge zij zelf vrede hebben gevonden in de schaduw
van de herdertjes der Elysische velden.
