92 jaar bestaat de Oranjewijk in Veghel.
Oorspronkelijk ontstaan als wijk Dorshout, maar ivm. de heersende
woningnood na de tweede wereldoorlog al snel een eigen wijk geworden omdat
er van Dorshout af, richting centrum werd gebouwd en zo een hele nieuwe
wijk ontstond, die Oranjewijk werd genoemd.
Met bedrijven als CHV/NCB in de buurt is de wijk een aantrekkelijke plek
om te wonen door de arbeiders van die fabrieken. Later rijden ook de
bussen van Philips en DAF door de wijk om hun personeel op te halen.
Het wordt daarmee een echte volkswijk, iedereen kent elkaar, iedereen
helpt elkaar. De sociale samenhang is groot.
Enkelsteense huizen met traditionele architectuurstromingen, eerst nog
zonder sanitair en verwarming, later in alle woningen ingebouwd.
Zonder voortuintjes, maar met achtertuintjes die eerst voor een gedeelte
dienst deden als volkstuintjes.
Midden jaren 70 vind er een grootscheepse renovatie plaats, die nogal wat
moeite kostte. Het is een sociale woningbouwwijk, dus veel geld was er
niet voor over.
Toch kwamen er op sommige eengezinswoningen dakkapellen, zodat de woningen
in de Julianastraat ietsjes meer ruimte kregen boven. Centrale verwarming
werd aangelegd, badkamers verfraaid en andere voorzieningen werden
aangebracht.
Ergens in de jaren 80 begint de klad er een beetje in te komen. De
goedkope huurprijzen zorgen voor een ander aandeel bewoners in de wijk.
Hoewel de sociale samenhang een stuk teruggaat is zij nog steeds aanwezig
bij de oudere bewoners. Het verloop van de huurders is groot. En zo zet
het verval langzaam in en wordt de Oranjewijk, onterecht, een van de
minder aantrekkelijke wijken voor een deel van de Veghelse woningzoekers.
Tel daarbij op het achterstallige onderhoud en de keuze is gemaakt: de
Oranjewijk wordt grotendeels gesloopt en zal uit haar as herrijzen als het
Oranjekwartier.
Waar eerst bijna alleen maar huurwoningen stonden, gaat nu een mengsel van
huur en koop gebouwd worden.
De sloop is inmiddels in volle gang, de nieuwe wijk zal zo rond 2014 klaar
moeten zijn.