Blakende Bello


Hij staat te glimmen in de remise van het stoomtramemplacement van Hoorn: Bello, misschien wel de bekendste locomotief van Nederland. Tweeënnegentig jaar oud, maar in blakende welstand. En dat is dan vooral te danken aan de vrijwilligers van de Stoomtram Hoorn-Medemblik, voor wie Bello de topattractie is. Ik heb er deze week de mannen op hun locomotieven zien poetsen dat het een aard had.
In deze tijd van het jaar rijdt Bello vrijwel dagelijks het traject tussen Hoorn en Medemblik, maar voor de ouderen (en ik bedoel: degenen die in 1955 ruimschoots de jaren des onderscheids hadden bereikt) is de locomotief vooral bekend als het treintje van Alkmaar naar Bergen-aan-Zee. En daarop reed Bello voor het laatst in 1955. Ik was toen vijf jaar oud (woonde nog in Noord-Holland) en kan me niet herinneren Bello toen ooit te hebben zien rijden. Maar ik weet het van de verhalen van mijn vader.
Bello verliet op 8 mei 1914 de fabriek in Berlijn, reed eerst een paar maanden in Hoorn, ging zwerven van Alkmaar naar Haalem naar Neede, werd gehavend tijdens een wervelwind en kreeg in 1932 uiteindelijk zijn bestemming op de lijn Alkmaar-Bergen. Maar in de Tweede Wereldoorlog confisqueerden de Duitsers de loc, die vervolgens pas in 1946 werd teruggevonden en opnieuw Alkmaar-Bergen ging rijden. Tot 31 augustus 1955, toen de NS haar wel rijp vonden voor de sloop. Dat was tegen het zere been van velen in de regio Alkmaar-Bergen, wat er uiteindelijk toe leidde dat in februari 1978 een verwaarloosde, zwaar gehavende Bello gestald kon worden op het emplacement in Hoorn. Het heeft zeven jaar geduurd (en negen ton aan guldens gekost) voordat Bello op 3 april 1985 z'n eerst ritje Hoorn-Medemblik reed.
En dat doet-ie nu nog steeds.