|
Kuus
en ik
Als
ik oe moet vertellen hoe ’t op de koeimert is gegaon
Dan
is ’t nog schaand, as dè’k ’t zeg, as dè’k ’t zeg
We
hân bij ons op de grote stal zo’n èrm kuuske staon
Dè
moes eweg, dè moes eweg, dè moes eweg
En
’s mèrges vruug ter been, toen aon de pot mee pap
En
kuus die ha van moeiers z’n gerechtigheid gehad,
Refrein:
Ik en kuus en kuus en ik
En
we gingen saomen naor de mert
En
we hân toch zonne schik.
Ik
leide mee m’n kuuske zo helemaol alleen
Mar
zachtjes heen, mar zachtjes heen, mar zachtjes heen
M’n
erme bonte kuuske war niks as vel en been
Van
top tot teen, van top tot teen, van top tot teen
Ik
zong een lustig liedje, van doedel, diedel dei
En
dronk er in ‘De Zwarte Kat’ ’n flinke borrel bij.
Refrein.
Ik
kwam er mee m’n kuuske dan eind’lijk op de mert
Gauw
aongestert, gauw aongestert, riep Jan de Wert
De
kooplui keken ’t beestje af, aon kop en buik en stert
’t
Was weinig wert, ’t was weinig wert, ’t was weinig wert
Mar
veertig gulden geld kreeg ik van slager Dries
En
kuus die moes de stad in vur biefstuk en sesies.
Refrein.
Ik
ging er mee m’n duiten naor ’t café van Dikke Mie
Ik
dronk ‘nen borrel, ik dronk er twee, ik dronk er drie
Ik
danste daor zo lekker op monikamuziek
Van
sasewiek, van sasewiek, van sasewiek
‘k
Trakteerde een paar vrienden die zopen akkerjuus
Het
kos toch ok wel lijen op menne bonte kuus,
Refrein.
Mar
’t duurde nog geen hallef uur of ’t vocht als hond en kat
We
waren,zat, we waren zat, we waren zat
Ik
vloog er ook al tussen in mar wè heb ik smeer gehad
Ik
dreef in ’t nat, ik dreef in ’t nat, ik dreef in ’t nat
En
toen ten lange leste, waar ik al m’n duiten kwijt
Ik
wier eruit gesmeten, daor lag da beest in ’t slijk,
Refrein.
Toen
kwam ik bij m’n wefke terug, mar zonder geld of kuus
’t
Waar nie pluus, ’t waar nie pluus, ’t waar nie pluus
Ze
sprak: ochèrm Hanneske, zeg hedde gij gin abuus
Waor
is ons kuus, waor is ons kuus, waor is ons kuus
Door
al dè bistig drinken, kwam ik zo èrm thuis
En
o, vervloekte snevel, wè bende gij toch een kruis,
Refrein.
Nou
heb ik weer ’n kuuske, ’k moet mèrgen naor de stad
Mar
ik wor nie zat, ik wor nie zat, ik wor nie zat
Ik
heb de leste keren al smeer genoeg gehad
Van
’t duivels nat, van ’t duivels nat, van ’t duivels nat
Ik
wil geen drop jenever mar wel een pot mee pap
En
m’n wefke zurgt voor brood en spek hier in m’n etenszak,
Refrein.
Dit
lied werd ons voorgezongen door Mevrouw Peters-van Herpen en haar
broer Janus uit Schijndel.
Het
lied was heel populair in onze streek, heel veel mensen kenden het
en zongen het voor ons voor.
Een
oud pastoor die had een koe.
Een
oud pastoor die had een koe, had een koe, had een koe
Doch
zij wier krank en ik weet niet hoe,
De
pastoor zijn koe-hoe:
Refrein:
Tjoelala,
tjoelala, de pastoor zijn koe la, la
Tjoelala,
tjoelala de pastoor zijn koe.
Zij
had zo ’t schijnt iets vreemds aan ’t hart, vreemds aan ’t
hart,
vreemds
aan ’t hart
Zij
kermde dag en nacht van smart,
De
pastoor zijn koe-hoe:
Refrein.
Het
lied gaat op deze manier verder met de volgende coupletten:
En
Betje Kwezels d ‘oude meid
Heeft
toen dag en nacht geschreid,
Met
de pastoor etc.
Ja,
Betje stortte menige traan
En
riep Sinte Brigitta aan,
Voor
de pastoor etc.
Daar
werd dan eindelijk met veel rouw
Beslist
dat men ze slachten zou,
De
pastoor etc.
Des
‘s morgens stond ze in de stal
Des
’s avonds hing ze al aan de hal,
De
pastoor etc.
Mijnheer
pastoor at niet van’t beest
Het
was hem steeds te lief geweest,
De
pastoor etc.
De
burgemeester kreeg de kop
Hij
at hem met zijn Eva op,
Van
de pastoor etc.
De
secretaris kreeg een long
En
zijn madam die kreeg de tong,
Van
de pastoor etc.
De
schepen wilde ze ook eens smaken
Hij
kreeg het bloed om worst te maken,
Van
de pastoor etc.
De
koster die kwam ook al gauw
Hij
kreeg een voorpoot en een klauw,
Van
de pastoor etc.
Een
boerke van dichtbij de kerk
Die
kreeg een stuk van ’t achterwerk,
Van
de pastoor etc.
En
Jan de smid die kreeg ook wat
Het
binnenste en ’t schouderblad,
van
de pastoor etc.
Het
vel, de ribben en de staart
Had
men voor oom Crispijn bewaard,
Van
de pastoor etc.
En
wat er toen nog overbleef
Kreeg
ik, mijnheer pastoor zijn neef,
Van
de pastoor etc.
Ik
heb mijn buikske goed gevuld
Ik
heb drie dagen lang gesmuld,
Van
de pastoor etc.
Dat
smullen heeft mij toch berouwd
Het
had het effect van Engels zout,
De
pastoor etc.
Zo
gij soms nog wat weet meneer
Dan
zing maar voort want ik weet niets meer,
Van
de pastoor etc.
Mevrouw
Cornelissen uit de gemeente Zeeland , zong voor ons dit bekende
lied.
Het
had een groot verspreidingsgebied.
Varianten
werden opgetekend in Noord- en Zuid-Nederland, Vlaanderen en
Duitsland.
Bovenstaande
versie vonden we terug, met identieke melodie en tekst in:
*
'Limburgse Liederen',Lambrechts Lambrechts, 1936 (18 coupletten).
Verder
kwamen we het lied nog tegen in:
*
'Nederlands Volkslied', Pollmann en Tiggers, 1970 ( 11 coupletten
),
*
'Liederen en dansen uit West-Friesland', Veurman en Bax, 1944, pag.197
( 4 coupletten )
*
’t Grunneger Zangbouk’, P.Groen, 1958, pag.92 (9 coupletten).
Hier heet het lied:
‘Pastoor
zien kou’.
*
‘Straatmadelieven’, Tjaard de Haan, 1957,(9 coupletten).
De
Haan zegt over dit lied:
‘Omstreeks
1840 ontstaan ergens in Westfalen en verbreid door heel het Duitse
en Nederlandse taalgebeid.
Vesper
van de koei.
D’r
waar eens een koei
Mar
da waar gin koei
Da
waar Jerusalems tempel,
En
as ge ’t nie geleuven wilt
Dan
zedde zot bij klezempel (of: van kozempel)
Refrein:
O, schele Matheus, ik kan de vespers niet meer zingen.
En
die koei ha horens
Mar
da waren geen horens
Da
waren de dakstutten van Jerusalems tempel,
En
as ge 't nie geleuven wilt
Dan
zedde zot bij klezempel.
Refrein.
En
die koei die ha ‘nen bek
Mar
da waar gin bek
Da
waar de hoofdingang van Jerusalems tempel,
En
as ge 't nie geleuven wilt
Dan
zedde zot bij klezempel.
Refrein.
En
die koei had poten
Mar
da waren geen poten
Da
waren de hoofdpilaren van Jerusalems tempel,
En
as ge 't nie geleuven wilt
Dan
zedde zot bij klezempel.
Refrein.
En
die koei die ha ’n pens
Mar
da waar ginne pens
Da
waar ’t middenschip van Jerusalems tempel,
En
as ge 't nie geleuven wilt
Dan
zedde zot bij klezempel.
Refrein.
En
die koei die ha uiers
Maar
da waren gin uiers
Da
waar ’t wijwatersvat van Jerusalems tempel,
En
as ge 't nie geleuven wilt
Dan
zedde zot bij klezempel.
Refrein.
En
die koei doe ha ’n stert
Mar
da waar ginnen stert
Da
waar de wijwaterskwast van Jerusalems tempel,
En
as ge 't nie geleuven wilt
Dan
zedde zot bij klezempel.
Refrein.
En
die koei die ha ’n da-witte-wel
Mar
da waar gin da-witte-wel
Da
waar de nooduitgang van Jerusalems tempel,
En
as ge ’t nie geleuven wilt
Dan
zedde zot bij klezempel.
Refrein:O,
schele Matheus, ik kan de vespers niet meer zingen. Amen!
Uit
archief van Rolf Janssen.
Opgenomen
in 1977 op kasteel Nemerlaer te Haaren, daar werd het gezongen door
Toon van de Kerkhof uit Oirschot.
Ook
de heer en mevr.van Alphen-Bartels uit Tilburg kenden dit lied.
Dit
lied noemen we een ‘wilde vesper’.
Het
zijn liederen die hun melodie ontlenen aan katholieke kerkgezangen
en gebeden.
Deze
waren nogal eentonig en in het, voor velen, onbegrijpelijke en
onverstaanbare Latijn.
Aangezien
de geregelde kerkganger deze nogal eens moest aanhoren, lag het voor
de hand dat men grappen ging uithalen met tekst en melodie.
Men
ging er op een milde manier mee spotten, het Latijn a.h.w.
nabootsen.
Op
de monotone melodieën werden nieuwe teksten gemaakt die meestal
humoristisch waren.
Al
parodieërend ontstonden zo de ‘wilde vespers’.
De
koe.
Door
’t woud loopt Hans en Lieze
Naar
hun stille dorpje toe,
Aan
de ene hand loopt Lieze
Aan
de andere hand houdt Hans de koe.
Zoetjes
aan komt reeds de schemer
Zeggen
dat de avond valt,
Liesjes
passen worden kleiner
Angstig
houdt zij eindelijk halt.
Hans
zegt ze: ’t wordt al donker
En
de hemel wordt al rood,
Hans,
je zult me toch geen kwaad doen
Nee,
zegt Hans, je lijkt wel idioot.
Langzaam
spreidt de nacht zijn sluier
Over
het dichte stille woud,
Liesjes
angst wordt immer groter
Want
ach, Liesje, was nog niet zo oud.
Liesje
nam toen Hansjes arm, ja
Omdat
Hans de sterkste was,
En
ze liepen beide verder
In
dezelfde kalme pas.
Plotseling
de stem van Liesje
Hansje
je voert iets in je schild,
Hans
zegt, kind je ziet spoken
Ik
doe je niets, ik weet niet wat je wilt.
Het
is volslagen nacht geworden
Liesjes
angst groeit meer en meer,
Hans
je wilt met mij beginnen
Hansje
denkt toch aan mijn jeugd, mijn eer.
Hans
begon dat te vervelen
En
hij blafte Liesje aan,
Als
ik werkelijk iets zou willen
Zie
je toch dat ik niet kan.
Enen
hand heb ik vrij
de
andere is met het touw der koe belast,
toen
sprak Liesje, malle jongen
bind
die koe dan aan een boompje vast!
Mevrouw
Geerts-Sanders uit Schijndel zong dit stoute liedje voor, eigenlijk
is het een soort voordrachtje.
In
de wei daar liep een koe.
In
de wei daar liep een koe
Boe,
boe zei die koe,
En
ze smulde van het gras
Of
het pruimenpudding was,
In
de wei daar liep een koe
Boe,
boe zei die koe.
In
de wei daar liep een paard
Klits,
klets deed zijn staart,
Tegen
’t lastig vliegenheer
Dat
maar plaagde keer op keer,
In
de wei daar liep een paard
Klits,
klets deed zijn staart.
In
de wei daar liep een schaap
Knikkend
van de slaap,
Want
zijn pakje zat zo warm
Al
die krullenwol, och arm,
In
de wei daar liep een schaap
Knikkend
van de slaap.
In
de wei daar liep een man
En
die wist ervan,
En
hij lachte dat het gras
Al
zo hoog gewassen was,
In
de wei daar liep een man
En
die wist ervan.
omaar
een kinderliedje uit het liedbundeltje: ‘Tussen hei en dennen’.
Ik
kreeg dit van Bertus van den Oetelaar uit Schijndel.
Hij
gebruikte de liedjes op de Damianen, voorheen een klooster en een
kostschool, tussen Schijndel en St.-Oedenrode gelegen.
|
