HOME CUBRA

INHOUD AUTEURS

Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

64ste Jaargang - nummer 1 - februari 2015

 
HOME BC / BL Contact / Reageren Archief Brabant Cultureel Archief Brabant Literair
 
 

Herman Coenen (1946) is socioloog en oud-hoogleraar van de Universiteit voor Humanistiek (Utrecht) en woont in Tilburg. Hij publiceerde eerder gedichten en korte verhalen in literaire tijdschriften, waaronder Brabant Literair, eigen bundels en op cd. www.hermancoenen.wordpress.com 

 

©Brabant Cultureel – februari 2015

 

 

 

Tervuren

 

door Herman Coenen

 

Afrika, ik had er wel eens van gehoord

door een pater in witte pij met een grijze baard

die in een tent op onze markt vertelde van de missie,

pijlen liet zien en beeldjes die je ook kon kopen –

maar dit hier, alles hier was Afrika.

We kwamen er met de tram, ik en mijn vader,

tussen rechte bomen de straat met glanzend

zwarte stenen, kaarsrecht. Groen geel gesnipperd licht.

Daar de ingang, een wijde oprijlaan, een vijver, een standbeeld,

het majesteitelijk paleis met koepel, brede deuren

en de koelte van een stenen woud.

Pakte hij mijn hand? Hij begon te vertellen

zoals hij altijd had verteld en voorgelezen in de klas,

zijn stem maakte alles warm en dichtbij,

speren van krijgers, schilden, maskers, trommen,

tot we stonden voor een gitzwart figuur, zacht glanzend

de handen, de blote voeten, de benen, het gezicht,

gitzwart die hele onbekende wereld van haar lijf.

‘Bie os binge ze ze op,’ zei hij en iets moest er verkeerd zijn

zo klonk zijn stem. Nu zag ik haar borsten, bloeiend zwart,

daverend van koninklijke weelde, ik zag ze,

drinkend met wijdopen ogen. ‘Sjtel dich vuur

dat Mam zoeë rond zou laope,’ zei hij nog

en trok mij verder. Er moet een olifant zijn geweest,

reusachtig van formaat, lees ik vandaag in de krant

die vermeldt dat het museum wordt ontmanteld.

Stond ik ervoor in zwijgend ontzag? De foto van het dier

herken ik niet. Afrika was de vrouw die op die zomerdag

haar handen naar mij reikte, gul, wijdbeens,

gevangen in de steen waarin zij stond.