Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

63ste Jaargang - december 2014

Reinold Vugs. foto Ronald Stam

¶ Reinold Vugs, De fluit van de puddingfabriek. Uitgave in eigen beheer, 2014, 232 pp., ISBN 142225092014, pb., € 18,90.

Verkrijgbaar bij Boekhandel Oisterwijk, Kerkstraat 2, Oisterwijk of via de website www.1boek.nl  (geen verzendkosten).

www.reinoldvugs.nl

©Brabant Cultureel – december 2014

Leesplezier met de blik van herkenning

Voor veel oudere Oisterwijkers zal het een vertrouwd geluid zijn, de fluit van de Ovo Puddingfabriek. Reinold Vugs schreef een roman met deze fluit in de titel. Het boek komt wat traag op gang en mist spanning, maar biedt de lezer een aangename vorm van nostalgie.

door JACE van de Ven

Aanvankelijk wilde ik De fluit van de puddingfabriek, een roman van Reinold Vugs over een jeugd in Oisterwijk, na enkele hoofdstukken wegleggen. Maar nu ik het boek na een onderbreking van een paar weken toch heb uitgelezen, heb ik daar geen spijt van. Het waren geen onaangename leesuren.

Stoorde ik mij in het begin aan een teveel aan feiten en aanzetten die in mijn ogen te weinig werden uitgewerkt, gaandeweg begon ik toch een beeld te krijgen bij de hoofdpersoon. Dacht ik aanvankelijk bij een beschreven gebeurtenis, ‘0, dit heeft de schrijver ooit ergens gehoord’, later zag ik zijn hoofdpersoon Mark de dingen die worden verteld, wel echt meemaken.

Deurwaarder

Het speelt zich allemaal af begin jaren zeventig van de vorige eeuw in een Brabants dorp. Oisterwijk, al wordt die naam volgens mij in het verhaal niet genoemd. Maar wie het dorp kent, kan hele passages exact plaatsen en een deurwaarder met een bijzondere naam, behoudt die zelfs in het boek, op één letter na dan.

Hoofdpersoon is Mark, een jongen aan wie weinig bijzonders is, of het moet zijn dat geadopteerd zijn onder ‘bijzonder’ valt. Mark is bang van de straatveger in het dorp en van de fluit van de puddingfabriek. Hij is onzeker over zijn afkomst en ziet regelmatig een schim in het steegje achter hun huis. Ook maakt hij zich zorgen of de kapperszaak van zijn adoptiefouders wel zal blijven voortbestaan. Maar trauma’s loopt hij daar allemaal niet van op. En zou dat wel dreigen te gebeuren dan is er nog altijd ome Kees die hem een hart onder de riem steekt. Zo wordt er nooit iets op de spits gedreven. De nonnen op school zijn wel streng en ouderwets, maar niet gevaarlijk, de schim komt op den duur niet meer opdagen, zijn angst voor de straatveger verdwijnt en zelfs het meisje op wie hij heimelijk verliefd is, blijkt hem best te mogen.

Sisser

Reinold Vugs (1963) studeerde in Leiden en woont in Zoetermeer waar hij een communicatiebedrijf heeft. Volgens de achterflap van het boek komt hij nog regelmatig terug naar zijn geboortegrond. Hij is promoveerde op een biografie over F. Bordewijk, schreef een thriller en werkte mee aan enkele historische teksten.

De fluit van de puddingfabriek lijkt een nostalgisch uitstapje naar de jaren van zijn jeugd. Van een biograaf van een van onze grootste twintigste-eeuwse schrijvers verwacht je literaire pretenties, maar als Vugs die in het boek over zijn jeugd al heeft gehad, laat hij die gaandeweg los. Alles wat wordt opgezet loopt met een sisser af. Er is nergens echte dreiging en als er al bestaande figuren zouden worden opgevoerd, hetgeen ik veronderstel, dan heeft de schrijver met niemand ruzie willen maken. Er hoeft met niets of niemand afgerekend te worden, de dreigementen die het kind om zich heen ziet, blijken niet echt van kwaadaardige aard.

Zelfs als het huis waarin het gezin woont aan het eind van het boek gedeeltelijk instort, komt dat bij de lezer eerder over als literaire symboliek dan als een familiaire ramp. Een goede redacteur had dit boek in samenspraak met de schrijver meer op scherp kunnen stellen. Desnoods door de waarheid geweld aan te doen. Blijft voor de goedwillende volwassene over: een paar uren aangenaam leesplezier met de bekende blik van herkenning.