Brabant Cultureel • Brabant Literair
Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur
63ste Jaargang - december 2014
| HOME BC / BL | Contact / Reageren | Archief Brabant Cultureel | Archief Brabant Literair |
¶ Kees Hermis (Hulst 1941) debuteerde in 1977 met de dichtbundel Vrijgesproken. Sindsdien verscheen een groot aantal bundels met als recentste Stuiflicht, een bloemlezing van 25 jaar poëzie (2003), Gezongen steen (2008), Tijdland (2010), de bibliofiele uitgave Wat bomen weten (2013) en De val van de witte duiven (2014). Daarnaast publiceert hij in meerdere literaire tijdschriften. Hermis woont en werkt in Sint-Oedenrode.
©Brabant Cultureel – december 2014
Vijf gedichten
door Kees Hermis
Stadsgezicht
Door de deur van de morgen
de stad ingeslikt
de wind betrapt die wegvlaagt
uit slapende trottoirs
Met een rokershoest komt
blik in beweging
een flat trekt de dag
als een wandelschoen aan
Een aderlating van forenzen
op CS verdampt in grijzen
loopt zich gevangen op de klok
die alle tijd heeft
Maar desondanks niet zonder spot
voor schut gehangen wordt
door twee verliefden merelend
in de knieholte van de metro
Door een scheur in de morgen
de stad uitgebroken
in het spoor van de wind die wegvlucht
op zomerende voeten
Magnetisme
Daar waar jij kwam waaide het open
maar er was geen wind, de ruimte stroomde
vol met jij, werd een magnetisch veld
Jij was die plek, aandachtsgebied waar
stemmen worden vastgezet,
elke seconde telt
Als ijzervijlsel werden wij, alles en iedereen
op jou en wat er komen zou gericht
Opnieuw geordend, uitgelijnd en
alle zintuigen gespitst in een geladen
wachten op het ogenblik dat brak
en stilte zich ontspannen zou
kregen wij onze adem terug, als jij je mond
bewoog en woorden die aarde maakten sprak
Klankschrift
Na al die warme dagen waren
de woorden lang en zwaar
met hete lucht geladen
ze dreven rond zonder verband
om pas diep in de avond een voor
een afgekoeld te landen
aaneengeschoven stonden ze weer
hand in hand, bedoeld – en uitgerust
verklankt lieten ze weten hoe iemand
ermee was bedankt of hoe ze samen
antwoord gaven op een gestelde vraag
Silhouetten
Woorden verschoven naar de tafel waar
spijzen eetbaar, dranken drinkbaar zijn
een lichaam tot een tuin van lusten maken
er hangt verwachting boven deze hof, geen mond
gebiedt wat goed is en wat kwaad, de vloek
van dood bestaat hier niet, maar wel een schoot
van leven die als een toekomst opengaat
o akker, blikveld, leefgrond, ben jij alleen
een schaduwbeeld dat onaanraakbaar blijft
en ademhaalt in taal, gedroomd, gedacht, vermoed
zolang het wordt geschreven, zal het er zijn, warm
vlees en kloppend bloed, een spiegeling die
doorvloeid wordt met de werkelijkheid van de schijn
Afrika aan de Amstel
Manshoog het houten beeld
een smal gelaat
een dun gesneden mond
geloken ogen waarachter
een heel continent
tropische regenwouden
bergen, woestijnen, Afrika
het is warm in de galerie
op het koud makende gekrijs
van een troep bavianen
wringt een tram zich
buiten door een bocht
de straat gaat open en weer dicht
zoals het water in de Amstel
in de roerloosheid van
de houtsculptuur schemert
een vaag begin van wat
een oogopslag zou kunnen zijn