Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

63ste Jaargang - oktober 2014

¶ Carina van der Walt (1960) werd geboren in Welkom Zuid-Afrika en studeerde Nederlands en Afrikaans. Zij doceerde aan de Potchefstroomse Universiteit in Zuid-Afrika en kwam via een uitwisselingsprogramma met de UvT naar Nederland, waar zij is gebleven. Als dichteres publiceerde zij Seeverse (2000), 4 Afrikaanse erotische gedichten (2007) en De poëzie van het alledaagse (2008).

©Brabant Cultureel – oktober 2014

Drie gedichten

door Carina van der Walt

sterrenregen

boven Maputo viel een ster

ik dacht dat het mijn moeder

was die daar stierf – een licht

wonder dat dooft in vage vrees

boven Quinjata viel een ster

ik dacht dat het mijn vader

was die daar stierf – een licht

flitst & steekt mijn angst aan

later op dezelfde avond

viel de weinige elektriciteit uit

boven de hutjes van Quinjata

we zagen miljarden sterren

samen schitteren op hun plaats

we voelden ons nietig in de nacht

in die vreemde afgelegen baai

vroeg de volgende ochtend

gingen we uit op zee als

vissers van vallende sterren

tussen het koraal wachten ze op ons:

Afrikaanse zeesterren fluorescerend

rood groot gespikkeld & gestreept

maar de duikinstructeur tilt een

zwart sterretje van de rots

& geeft haar zachtjes door aan mij

zij neemt mijn hand kust mijn vingers

vader! moeder! op deze waterscheiding

tussen hemelgewelf en zeebodem wijkt mijn

angst – God vangt jullie glanzende levens

op in de holte van Zijn uitgestrekte hand

Gespleten klein wildevy, Dikhololo, Zuid-Afrika. foto Carina van der Walt

gebed van een Bosjesman

een tienduizendste van een seconde

voor de pijl de boog van de jager

verlaat krimpt het hart van de jager

denkt zijn huid aan het hert

je bent zo mooi

het doet me pijn

jij bent mij

vergeef me

op het moment dat de jager

zijn lege buik in moet gorden tegen

de verscheurende tand van de honger

sterker dan hij en jonger denkt zijn hoofd

ik hou van jou

ik ben je trouw

neem mijn pijl en mijn boog

hier is mijn hand en mijn oog

mijn voeten zeggen

ga nog één mijl met me mee

mijn oren horen

hoe verdrietig huilt de wind

mijn ja is mijn ja        ja hert

mijn nee is mijn nee nee honger

gespleten

klim Zacheüs

klim kleine man

in de grote wilde vijg vol

met onrijpe beloftes van fruit

om die Man te kunnen zien

die jouw hart heeft gespleten

 – & jouw rijkdom die je weggeeft

& jouw spijt die druipt als fruit

& jouw leven door de dood –

zoals destijds een vijgje viel

op een rots & in de scheur

zijn worteltjes de zachte aarde

vond & de rots heeft gespleten

klim kleine man

klim Zacheüs