Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

63ste Jaargang - augustus 2014

©Brabant Cultureel – augustus 2014

Mijmering: Buren

door Marjolijn Sengers

De beste weken van het jaar zijn die waarin de buren op vakantie zijn. Dan is het stil. Ik heb maar aan één kant buren, maar die geven last voor twee. We mogen elkaar niet, mijn buren en ik. Ooit verkeerd begonnen, is het nooit iets geworden tussen ons. Te verschillend, zullen we maar zeggen. Moeilijk, ergerlijk, verdrietig soms ook, wat mij betreft.

In ons beider nadeel is de gehorigheid van de huizen waarin we wonen, wat met zich meebrengt dat we met elkaar leven, of we willen of niet. Ik althans met hen, andersom weet ik het zo net nog niet. Kachel en tv overheersen aan de andere kant van de muur, om maar niet te spreken van badkamer en wc. Lang heb ik een boekenkast gehad tussen de buren en mijzelf, ter demping van ongewenst geluid, als psychologische muur. Het ene hielp niet, het andere enigszins.

Wat onlangs een goede week had moeten zijn werd een slechte. Buren weg, maar radio aan. En hard. De hele dag. Beveiliging tegen inbrekers, zo dachten vrienden bij wie ik mijn beklag deed en die het voordeel van de twijfel gaven. Na een week was het over. Voor het eerst blij dat ze er weer waren.

Ooit, lang geleden, vroeg ik aan de buurvrouw of ze last had van mijn muziek; het zou me remmen in mijn spel. Last was een groot woord, maar ze hoorde liever Michael Jackson.

Te verschillend, ik zei het al.