Brabant Cultureel • Brabant Literair
Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur
63ste Jaargang - juni 2014
| HOME BC / BL | Contact / Reageren | Archief Brabant Cultureel | Archief Brabant Literair |
¶ Eddie Besselsen (Harderwijk 1956). Verhuisde op zijn twaalfde naar Uden, verbleef een aantal jaren in Limburg en is sinds 1998 weer terug in Brabant. Publiceerde bij Hoenderbossche Verzen de bundels Donkerstraat (1994), Het tafeltje van Emily (1995) en Morgen is er weer Pindakaas (1997). Zijn nieuwe bundel, Fantomenland, is nog niet in druk verschenen. Hij schrijft ook essays. Het laatste is getiteld: ‘Stront, een beknopte geschiedenis van het rioolwezen in Europa’ (2009).
¶ Mieke Driessen (1978) is illustrator. Zij werkt vanuit Breda aan speels, vrolijk en humorvol tekenwerk. Ze illustreert voor kinderboeken, tijdschriften en educatieprojecten.
©Brabant Cultureel – juni 2014
|
Drie gedichten
door Eddie Besselsen illustraties Mieke Driessen |
|
| ► | |
|
Meisje in de bus Voor Charon
Elke morgen stapt zij de in de bus met telefoon, tas en koketterie Ik kijk steels naar haar en gaandeweg overmant mij een peilloze melancholie Weilanden, bosschages, vee en dorpen dromen zich aan ons voorbij totdat ik op mijn eindpunt land Haar raadselachtig bestaan blijft lang in mij hangen. Dan vervagen haar haren witte handen, de onbestemdheid van haar wangen en word ik teruggeworpen naar kantoor, kift en vergadering Op een middag zag ik haar hoog zitten achter de kassa van een Hollands magazijn Ik betaalde ontsteld de rekening Zij gaf niet thuis maar wel wisselgeld voor de oversteek naar huis |
 |
|
► ► |
|
|
Kapster
Zij geurt als een weide in de bloeimaand mei waaraan ik stramme stier zo nu en dan wat snuiven mag Hoe staat het met de liefde vraagt zij mij En ik met flets gezag antwoord laf dat alles over en voorbij moet gaan Dat is een waarheid als een bejaarde koe voegt zij er troostend aan toe Knipt kordaat mijn grijze haren af
Schoonheid en troost
Niets te na over schoonheid Lichtval in een iepenlaan te Leed en Scha Kwikstaart schokkend in de schemering Borsten die deinen als botters op de Zuiderzee Een regel van Bloem Regen die zichzelf in een zandpad kalligrafeert Het schenkt troost en vermaak voor wie in vermaak noch troost gelooft Er is veel moois onder de zon Verbazing ook over wat niet kan worden gegrepen Ik moet bij Albert Heijn naar een Marokkaans meisje gaan dat daar heupwiegend vakken vult en danst tussen de rekken Dat helpt alsof ik weer kind word en zij mij het troostende ijsje brengt |
 |