Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

63ste Jaargang - april 2014

¶ Pieter Luykx (Ginneken 1935) woont in Breda, waar hij werkzaam was als docent pedagogiek. Van hem verschenen verschillende dichtbundels, met als meest recente Schaduw, stilte (2004). Ook publiceerde hij in literaire tijdschriften in Vlaanderen en Nederland, waaronder Brabant Literair.

©Brabant Cultureel – april 2014

Vier gedichten van verlies

door Pieter Luykx

wat elke dag

wat elke dag opnieuw gebeurt, daar

in dat land, dat roerloos land, waar

wij dan liepen en verwonderd waren,

wat elke dag opnieuw in mij gebeurt

is het onthouden van je hand, van je

terloopse, troostend strelen,

wat elke dag opnieuw gebeurt, dat ik

je nooit meer tegenkom.

terwijl

 

terwijl de wind ging door dit land, altijd

een nieuwe wind, en nooit genoeg en

nauwelijks het ruisen in de bomen, terwijl

het mooiste woord om jou werd vastgelegd,

 

terwijl een andere wind aanwaait, de vers

gevallen sneeuw naast het onmetelijk blauw,

terwijl de taal van rouw om jou nu moet

geleerd, omdat je nooit meer hier, te vreemd.

terwijl de wind ging

terwijl de wind ging door dit land, altijd

een nieuwe wind, en nooit genoeg en

nauwelijks het ruisen in de bomen, terwijl

het mooiste woord om jou werd vastgelegd,

terwijl een andere wind aanwaait, de vers

gevallen sneeuw naast het onmetelijk blauw,

terwijl de taal van rouw om jou nu moet

geleerd, omdat je nooit meer hier.

nog steeds hier het landschap

 

nog steeds hier het landschap, wat bleef is

het mos, de steen is vergrijsd, het bewaart

nog de plekken waar wij, waar het wordende

licht werd gedroomd, het spreekt alle talen,

jouw naam steeds er tussen, maar is op

zijn mooist als het zwijgt,

 

hier is je sterven nauwelijks aanwezig,

alsof je besloot weer te leven, je wang

nu nog zachter.