HOME CUBRA

INHOUD AUTEURS

Brabant Cultureel • Brabant Literair

Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur

63ste Jaargang - februari 2014

 
HOME BC / BL Contact / Reageren Archief Brabant Cultureel Archief Brabant Literair
 
 

Bert Bevers, Eigen terrein. Gedichten 1998-2013. Bergen op Zoom: WEL 2013, 141 pp., ISBN 90-6230-098-7, pb., € 20,00.

  

©Brabant Cultureel – februari 2014

Bert Bevers verzamelt zichzelf

 

De dichter Bert Bevers, Bergen op Zoomnaar in Antwerpen, is productief en produceerde een nieuwe verzamelbundel met werk uit de afgelopen vijftien jaar. Een mooie uitgave van Poëzie-uitgeverij WEL, eveneens in Bergen op Zoom.

 

door Lauran Toorians

 

Het is wat lastig. In 2007 schreef ik lovende woorden over een dichtbundel van Bert Bevers en die lees ik nu terug als aanbeveling op de flap van zijn nieuwste, een verzamelbundel met werk uit de periode 1998-2013. Wat doe je dan als recensent? Eigenlijk doe je het dus nooit goed. Ben je kritisch dan raakt de dichter geërgerd, of hij wordt boos, ben je positief dan slaat de dichter – of zijn uitgever – je de wapens uit handen door je lof (ongevraagd nog wel) vooruit te schuiven naar een nieuw product. Gelukkig heeft de recensent dan nog een wapen: onafhankelijkheid. Net zoals een parlementariër wordt geacht ‘zonder last of ruggespraak’ politiek te bedrijven, zo recenseert de recensent zonder aanzien des persoons.

 

Vrienden

Anders dan politici die voortdurend water bij de wijn doen en geen enkel ander principe aanhangen dan dat van hun eigen machtshonger, kan en moet de recensent hieraan vasthouden. Reg ten Zijthoff, de gewaardeerde oud-hoofdredacteur van Brabant Cultureel, vatte het zo samen: ‘Je wordt geen journalist om vrienden te maken.’ Ook niet om ze kwijt te spelen, zou ik daar graag aan toevoegen, maar gelijk had hij.

Ik zou nu dus kunnen vinden dat Bert Bevers het metier toch niet zo goed beheerst als ik in 2007 nog dacht en als dichter misschien ook niet meer zo integer te werk gaat als toen. Dat zou wat vreemd zijn, want ook in 2011 was ik nog positief over zijn bundel Andere taal.

Het oordeel is echter nog steeds positief. Bevers werkt gestaag door aan een inmiddels omvangrijk oeuvre en doet dat in een geheel eigen taal die vaak verhalend en altijd goed verstaanbaar is. Gedichten van Bevers verschijnen nogal eens in cycli die een historisch thema als inspiratiebron hebben. En waar dan een boel onderzoek aan vooraf lijkt te zijn gegaan. Zo’n cyclus is de hier opgenomen ‘Lambertus van Sint-Omaars beschrijft de wereld’, geïnspireerd op een middeleeuwse encyclopedie en compleet met geleerde annotaties. Ook de fraaie cyclus ‘Arrondissementen’ is in deze bundel opgenomen.

Wat mij dan wel van het hart moet, is dat het toch van enige ijdelheid getuigt wanneer een dichter die al zo productief is en ook met regelmaat bundels doet verschijnen, dan ook nog eens verzamelbundels over periodes van vijftien of vijfentwintig jaar samenstelt. In 1997 verscheen ook al een bundel Afglans met gedichten uit de periode 1972-1997. Ga gewoon door met dichten, dichter, en laat het verzamelen en bloemlezen over aan de opvolgers van Komrij. Bovendien – de jaren vorderen – lijkt de druk groter te worden. Krijgen we de volgende verzameling nu al over tien jaar, of vijf? Het zou geen rol mogen spelen.

 

Taalvorm

Mocht ik onduidelijk zijn: Eigen terrein is een mooie bundel, verzorgd uitgegeven en bevat meer dan de genoemde cycli die eerder al elders verschenen. Dit is een bundel om naast de leunstoel te laten liggen. Hij vraag tijd.

Er moet mij nog iets van het hart. In een redactioneel commentaar in NRC Handelsblad lees ik dat gedichten – het gaat er over nonsens poëzie (en eigenlijk weer over heel iets anders) – ‘taalvormen’ zijn ‘die nergens toe dienen en daarom kunst zijn’. Hoezo, nergens toe dienen? Net als muziek, beeldhouwkunst en dans is poëzie van levensbelang. Zou de krant van rentenierend Nederland alstublieft niet meer zulke populistische retoriek willen hanteren? Die doet pijn en is onwaar. Dat bewijst Bert Bevers.