Zij heten Julius en Evelien,

ze zijn pas net begonnen met het leven.

Zij heeft de Sint een handje mogen geven,

en hij heeft net de eerste sneeuw gezien.

Zij heeft veel vrienden, zegt ze tegen mij:

twee opa's, en twee oma's, en de poes,

en op de crèche Susan en Anneloes,

en mama, Juul en papa nog erbij.

De Twin Towers waren van voor zijn tijd,

't laatste nieuwjaar van mijn eeuw nog voor de hare.

Ooit zal ik naar de Grijze Havens varen.

Maar met hen speel ik, in blessuretijd,

zonder te haasten, zonder navelstaren,

omdat hun jeugd mijn oud-zijn nu verblijdt