Elie
van Schilt
Ut
biechten en ut schuyfke
Gu
kunt nou wel gauw zeggen ik heb òòt ut schuyfke gehad, mar dur
heurt wel un verhaol bij.
Ut
was vlak nor dun orlog, ik was 17 jaor en had al gemerkt det ur meer
kriebels waren als honger en dorst en poepen en pissen.
De
medjes daor we irst nog nie eens mee wilden speulen, blèèken
inneens gin lanhhaorigge gillende gééten mir te zéén, ze waren
in onze òògen veraanderd in schòòn meskes.
Om
mee die meskes te kunnen gaon vrijen (vriendin bestond toen nog nie)
was de Heuvelstraot in Tilburg un sort mert waor we elkaar
opzochten.
Wij
jonge jongens liepen van de Gruyter nor de Gruyter en zongen daorbij
Engelse liedjes, mar we konden gin Engels, dus wij zongen "Teeke
de wee, teeke de wee" ok wel "monnie is de roet of aol
ievel".
Hadde
un medje opgepikt, dan gingde un bietje aachteraaf, de bossen of de
knoldéék en dan begon het zondigen al, want ge móógt gin onkuise
gedaachten hebben.
Ut
waren nie alléén gedaachten, mar ur was ok nog iets aanders, die
kon wel nie denken, mar wel goed laoten merken det ie er was…
Mar
ut bleef toch hèèl lang bij un kusje, kwansuys unne keer over dur
borstjes strèèken, als ze die al had.
Toen
ontmoette ik un medje, mee al iets meer in dur bloeske en ok iets
meer kennis van vrijen as ik.
Van
heur kreeg ik mun irste tongzoen, tungske vrijen noemde we det toen.
Nou
ut viel men zwaor tegen. We hadden irst gewoon un bietje zitten
kussen, ze vond ut ok nie errug toen ik mun haand op dur borst
legde, mar haolde toen durre kauwgum uyt durre mond, plekte um
aachter dur oor, want ze vond ut sunde om um weg te gooien en toen
gebeurde ut!
Ze
pakte men stevig bij munnen nek, drukte heure mond op de menne en
douwde toen zomar dur tong tussen men taanden deur in menne mond,
nou om hèèl èèrluk te zèèn, ut was nie echt lekker zon stuk
rauw vlèès in munne mond, ik vond ut mar un plekkerig gedoe,
vurral toen ur ok nog un bietje zèèver over dur kien liep. Nèè
ik had toen liever un stukske tongeworst gehad. Wel docht ik subiet:
Nou heb ik un dodzonde gedaon, ut waren gin onkuise gedaachten mir,
ut waren onkuise dingen geworren.
Mar
ut echte onkuise moes nog komen. Ik ging vrijen mee un medje.
Nondeju wet kon det medje vrijen, we vreeien al thuys, zo noemde ze
det toen as ge vort bij ut medje binnen mocht komen.
Mar
om tien uur moes ik de deur uyt en as we dan 's aovons in de gang
nog efkus stonden te vrijen, we kusten det klapte en ik kwaam
haanden te kort om alles aon te raoken waor ik aon wilde vuulen en
waor ze ok gere gevuuld wilde worren.
Mar
toen wier ut paosen en daor moes gebiecht worren. Ik weet ut nog of
det giesteren gebeurde, ut was de ouw kerk in de Gasthuysstraot,
saomen zaten we vur dun biechtstoel en ik moog ut irst naor binnen,
ut schuyfke ging open en daor zat dun biechtvadder, ut was er wel
donker, mar nie zò donker det ge elkaar nie kont zien.
Dus
ik begon mee mun verhaol over die dodzonde, hoe ik aon mun medje
gevuuld had en det hil mun lèèf in braand stond toen ut gebeurde.
Hij vroeg ok nog hoe ik ut gedaon had en waor ik allemal gevuuld
had, nou daor heb ik mar un bietje omheen gedraaid, ik docht as ik
det allemal gao vertellen wor ik hier in dun biechtstoel opnuuw
aorig. Toen vroeg dun biechtvadder of ik er spèèt van had? Ik zee,
"eigeluk nie eerwaarde vader" Toen vroeg ie of ik ut wir
zou doen? Ik zee "Eerwaarde vader, ik vond ut zò lekker, ik
denk nie det ik de volgende keer mun èègen in kan houwen en de
verlaaïing kan wirstaon."
Toen
riep ie kwaod, ik denk dessut in de kerk geheurd hebben, kom mar wir
is trug as ge er wel spèèt van het en klapte ut schuyfke dicht. Ik
ben niemir trug gekomen, want ik heb ur nòòt gin spèèt van
gekregen en ben ut aaltij lekker blèèven vèènen.
Toen
we uit de kerk kwamen, mun medje en ik, toen vroeg ik "Hedde
gij ok ut schuyfke gehad?"
"Nèè
zissu, hoezò?"
Ik
vertelde toen det ik wel ut schuyfke had gekregen en dek ut gek vond
det zij ut nie kreeg. Mar ut medje was wèèzer as ik, die had lang
nie alles verteld aon dun biechtvadder.
Hij
vroeg nog wel on heur of dieë jongen on dun aandere kaant van dun
biechtstoel heure vrijer was en daor he se "Jao" op gezee,
dus hij wies det ze nie alles aon hum vertelde, mar zij kreeg gin
schuyfke.
Ik
heb laoter nòòt mir un schuyfke gekregen, ging vort biechten bij
de Capucienen, die hadden meer haor op dur taanden en schrokken nie
van unne keer vuulen.
|