De
feesten en partijen van vroeger
Stuur uw bijdrage aan:
eindredactie@brabantsdagblad.nl
Het
loon van de arbeid
Inzending
van Marc Blokland
HET
LOON VAN DE ARBEID.
Hij
zwoegde dag in dag uit op fabriek
Zijn
geest was versuft en zijn lichaam was ziek
Maar
thuis wachtte moeder de vrouw, het gezin
Want
buiten de vader bracht niemand wat in
Toen
eens op een dag de werkbaas hem ontbood
Met
tientallen and'ren ontslagen uit nood
Geen
smeekbeden hielpen, de noodzaak was wreed
Maar
thuis bracht die boodschap een wereld van leed
refrein;
Moeder
niet huilen, 't wordt beter misschien
Moeder ik kan er je tranen niet zien
'k Heb nooit geweten, het doet zo een pijn
't Loon van de arbeid, zo bitter kan zijn.
2
De
weken verliepen en hoog steeg de nood
Thuis
vroegen de kind'ren wanhopig om brood
En
vader niet langer tot denken in staat
Rent
als een waanzinnige weg naar de straat
Ze
hebben hem toem bij zijn misdaad betrapt
Hij
had uit een winkel twee broden gegapt
Toen
moeder de vrouw hem bezocht in zijn cel
Toen
zei die" wees sterk wijf, de tijd gaat zo snel".
refrein als voren;
3
Maar
ach toen hij thuis kwam, vond hij haar niet meer
De
dood nam dat lichaam, zo zwak en zo teer
Een
kruis op haar graf, was de plaats waar zij lag
En
snikkende zei hij voor 't laatst haar gedag
De
eenzame zwerver, gebroken door 't leed
Waarvoor
was zijn ploeterend leven besteed
Aan
't sjofele graf zonk hij biddende neer
M'n
schat, inde hemel daar zie ik je weer.
refrein als voren;
4
Nu
leeft hij op kosten van 't armenbestuur
Daar
wacht hij gelaten op zijn stervensuur
Zijn
kinderen kijken niet meer naar hem om
En
uren zit hij daar verslagen en stom
Dan
denkt hij met bittere wrok in het hart
Aan
't leven vol armoe, ellende en smart
Dan
smeekt hij, o God, breng me weer bij m'n vrouw
M'n
lieveling.oh, hoe verlang ik naar jou.
refrein;
Moeder niet huilen heel kort nog misschien
Moeder daarboven zal 'k jou weder zien
Dan is 't gedaan met m'n leed en m'n pijn
't Loon van de arbeid, zal de eeuwigheid zijn.
dit werd gezongen door GEORGE HOFMAN van DUO HOFMAN
|