Opgelucht

Ed Schilders

Er blijven aanvullingen binnenkomen op onderwerpen die we in vorige afleveringen besproken hebben, en die plaatsen we op de feestliedjespagina van website www.cubra.nl. Daar verschijnt vandaag ook de tweede serie van vijftig bezettingsmoppen uit de verzameling van J. Kragt. Zoals die over de man die op koninginnedag gearresteerd wordt omdat hij ‘Leve de koningin!’ had geroepen. U hebt me verkeerd verstaan, zegt de man tegen de Duitsers, ik riep ‘Lever je koper in!’

Spotten als verzetsdaad strekte zich zelfs uit tot op de wc. Dat maak ik althans op uit de brief van P. Thijssen, die de hulp inroept van onze lezers. Hij herinnert zich stukjes van een tekst die op wc-muren geschreven werd, en die zo begon: Ons land is als dit kabinet/ Eens was ’t vrij/ nu is’t bezet. Ergens volgde dan: Onder het zuchten dat wij horen/ wordt ons een schone hoop geboren. En het eindigde met: Hoe opgelucht zult gij u voelen/ als ge het vuil weer weg kunt spoelen. Wie kent de rest van dit fraaie drukwerkje?

Van de V1-raket was het bekend dat die onderweg naar Engeland nogal eens uit de lucht viel, ook in Brabant. Ad van Zandvliet schrijft dat ze daarom in Den Bosch een ‘schietgebedje’ zeiden als er een V1 overkwam: Onze Lieve Vrouwke/ Gift ’m nog ’n douwke/ Gift ’m nog ’n zucht/ Dan valt ie wel in Vught. Maar die van Vught waren ook niet flauw. Th. Assmann-den Otter schrijft dat ze in Vught ‘baden’: Onze Lieve Vrouwke/ geef hem nog een douwke/ Laat hem los/ Boven Den Bosch. Ik vraag me af of er in andere Brabantse plaatsen ook zulke ‘gebedjes’ bestonden.

Anny Staps-Leenhouwers kent nog een lied dat na de bevrijding door haar broer Ad op feesten en partijen gezongen werd, en dat me erg origineel lijkt. De tekst gaat over de ‘Big Three’: Roosevelt, Churchill, en Stalin. Hoewel… In het refrein stelt de zanger dat aantal bij: Er waren er geen drie/ Maar vier waren er Big/ Roosevelt, Churchill, Stalin/ En ik! De coupletten verklaren dit. Bijvoorbeeld: Vroeg een Duitser mij de weg soms/ Was ik altijd heel galant/ En ik wees met bei m’n armen/ Naar precies de andere kant. Daardoor is het nu gekomen/ Dat ze niet naar Engeland zijn gegaan/ Maar door mijn verkeerde richting/ Kwamen zij in Rusland aan. Prachtig. Zo had iedereen zijn eigen oorlog, zijn eigen bevrijding, en vooral ook daarna weer plezier in het leven.