Tarara boempiejee

Ed Schilders

Regelmatig schrijven de inzenders van bevrijdings- en verzetsliedjes dat ze de teksten nog best kunnen zingen, maar dat ze niet weten hoe de originele melodie precies heet. De kans is echter groot dat u alle teksten van deze aflevering kunt meezingen, want ze zijn allemaal geschreven op nog steeds bekende melodieën. Immers: hoe bekender de melodie, hoe makkelijker de tekst verspreid kon worden. Eerder noemden we bijvoorbeeld al spotliedjes op de wijze van Zie ginds komt de stoomboot, Piet Hein, en Lilie Marleen.

Ook de melodie van het lied dat zowel Robert Valk als J. Allard stuurde was in die tijd algemeen bekend: Waar de blanke top der duinen/ Afgezet met prikkeldraad/ En waar elke honderd meter/ Weer zo’n vuile rotmof staat/ Zing ik in het vlakke land:/ Jij komt toch niet in E-he-hengeland/ Maar verzuipt aan dee-hee-ze kant (bis).

De onbereikbaarheid van Engeland speelt in veel liedjes een rol. Zo ook in het volgende, dat door Hans Lampe werd toegestuurd: Op de grote stille heide/ Zwierf de Führer doelloos rond/ Met een uitgehongerd leger/ Zelfs geen broek meer aan hun kont. En als Churchill dat eens zag/ Schoot hij in een gulle lach/ Hoe ver is’t nog varen/ Hoe ver is het nog varen/ Naar Engeland.

Op de melodie van wat wel ons nationale straatlied is genoemd, Tarara boempiejee (De dikke of ‘blikken’ dominee) kent F. de Beer nog een oorlogsvariant die na de dood van Hitler ontstaan lijkt te zijn. Het refrein luidt: Tarara boempiejee/ Kom mensen sla nu mee/ Sla maar gerust, komaan/ Zijn roem heeft afgedaan. Het tweede couplet gaat zo: Eens was jij de grote man/ Hakte alles in de pan/ Jij regeerde met de knoet/ Door jouw schuld stroomd’er bloed/ Veel levens had je veil/ Iedere mof die riep ‘Sieg Heil’.

Al die teksten beslaan het hele scala van gevoelens, van cynisme en wraak, tot hoop en realiteitszin. Een mooie mengeling van het laatste is het kerstlied dat J. Kerkhof ons stuurde: De Tommies die vlogen bij nachte/ Zij vlogen bij nacht door de lucht/ De Duitsers die hielden de wachte/ Bij luchtdoel- en afweergeschut/ Sirenes begonnen te loeien/ De bommen die vielen terneer/ Zij vielen op schapen en koe-hoeien/ Fabrieken bestonden niet meer…

Daarnaast hebben deze liedjes door de combinatie van eigen teksten met bekende melodieën toch ook altijd iets vrolijks en waren daardoor wellicht een troost. Dat lijkt me zeker het geval met het komische sinterklaasliedje dat mevrouw Schuurmans stuurde, en waarin het idee van de gulle Sint treffend gecombineerd wordt met de schaarste aan levensmiddelen: Zie de maan schijnt door de bomen/ Het is van’t jaar geen Sinterklaas/ Want die rotmof is gekomen/ En die speelt nu hier de baas/ Koffie, suiker, rijst en thee/ Alles neemt die rotmof mee. De laatste twee regels natuurlijk nog eens uit volle borst herhalen.