DE
GEMEENTERAOD VAN BAOKEL
1.
Dom
Baokel had ok
'ne
gemeenteraod;
de
lejen die waren
wel
dom, mar nie kwaod.
Eens
hielden ze raod
in
't midden van Mert
en
zaten te zaomen
rondom
eenen herd;
mar
't vuur van den herd
wier
ontzaggelijk heet
en
al die lejen
die
raokten in 't zweet...
er
moes iet gebeuren
of
't waar al te laot,
den
raod zu verschroeie!...
Jan
Voets wies weer raod:
"We
staopelen kaawe
klot
op et vuur!"
Zoo
gezeed, zoo gedaon,
en,
is goeie raod duur,
..............................
(4)
hij
is góéd; inderdaod
et
wier minder heet
veur
den Baokelschen raod!
Mar
de kaawe klot viet
weer
vuur onderhaand
en
den raod, ocherrem,
verbraandde
pekaant;
de
lejen die kregen 't
verschrikkelijk
benauwd
en
vroegen mekaar al:
"Waor
zit toch de fout?
Hoe
zulleme naaw aon
den
vuurdood ontgaon?!"
Toen
zagen ze 't hundje
van
Jannen opstaon;
den
beest lee z'n eigen
wè
wijer van 't vuur,
en
heel den raod riep:
"Zóó
moet et sekuur!"
En
ze schoven de stoelen
'n
end terug-huup;
en
waar d'r concluzie
nie
zuiver en stuup?
"Hoe
wijer van 't vuur,
hoe
minder stik-heet,
et
is mar de kwestie
dè
ge dè wéét!"
2.
'n
Jaor daorop waar
de
raod weer bijeen;
en
den herd wier weer werm:
ze
verschroeiden d'r been;
mar
ze waren de list
van
den hond weer vergeten
en
zaten miraokels
te
braoien, te zweeten...
Goddaank
zijn de boeren
van
Baokel nie dom,
en
ze zochten 'n afdoend
goei
middeltjen, om
't
gevaor van et gloeiïge
vuur
te bezweeren
en
daormee den braand van
d'r
pooten te weeren.
Toen
naam den börger
'n
kloek besluit:
hij
stuurde den booi om
de
metseleer uit.
Frie
Oomen die kwaam
al
daolijk geloopen
en
kreeg bevel om
den
herd gaaw te sloopen
en
in een-twee-drie-vier
eene
nuuwen herd
te
bouwen, 'nen herd
die
zo werrem nie werd,
'ne
nuuwen herd die
wè
wijer af stond...
Frie
Oomen die daocht
aon
't verhaol van dieën hond;
hij
ha-g-et gespeld uit
den
Helmondsche kraant...
Frie
daocht: ze zijn hier
nie
slim naovenaant!
Toen
trok ie de stoelen
van
al de lejen
'n
end aachteruit,
zoo
enkelde schrejen!
En
't holp, verdulleme,
de
raod waar gered;
hij
waar weer buiten
't
gevaor gezet!
En
't jaor daorop is
dieën
slimmen Frie Oomen,
as
wijze man in
den
raod gekomen!
Zoo
groeide de wijsheid
van
Baokel mee 't jaor,
veural
wè betreft
dè
braandgevaor!
3.
Mar
nog 'n jaor laoter,
daor
zaat weer de raod
in
d'eigenste kaomer
mee
wijze praot,
om
over 'n kwestie
geducht
te beraoje;
mar
't vuur van den herd
begos
weer te braoien
en
enkelde lejen
verbraandden
d'r pooi'...
Den
börger wies raod:
hij
stuurde den booi
om
'n groote kuip
en
die liet ie gieten
vol
mölk, zooas zij daor
de
karnemelk hieten.
"Steek
daor oe verbraande
pooten
mar in!
'n
Beter middeltje
kenneme
geen!"
En
't holp as de foeter,
mar
nao dè baoje,
toen
kossen die boere
verduld
nie meer raojen
aon
wie al die voeten
beheurden!
- De pooi'
ha'n
allemaal eendere
teene!
- Den booi;
is
toen bij den buurman
'ne
riek gaon vraogen,
en
kwaam er al gaa mee
zo'n
ding aandraogen;
hij
staak dieën riek
in
de kuip, en verdraaid,
et
middeltje waar weer
heel
slim en gehaaid:
de
boeren die vúulden
d'r
eige pooi,
zo
leelijk prikte
de
riek van den booi;
ze
trokken d'r eigenste
voeten
weer vlug
uit
de witte mölk
van
de kuip terug!
En
zeg naa dan nog mar:
"Dom
Baokel! Dom Baokel!"
Ik
zeg: 't is gelogen,
't
is dom gekaokel!
