DE KERK VERDOUWD

 

De Baokelsche kerk stond

te dicht bij de straot;

"'n fout van den dommen

pastoor", waar de praot.

't Waar geenen tut-tut om

'n nuuwe te bouwe;

Jan Voets wies wel raod:

"Ons kerkske verdouwe!

Want douwe kost niks, dus

we douwen ons kerkske

'n end van den weg aaf!"

.............................. (2)

"Dè krijgen we verrig",

zee Tinuske Oomen,

'n lid van den raod,

"as de boere mar komen!"

"We doen 't", zee den börger

in naom van den raod,

"we douwen ons kerske

'n end van de straot!"

 

De boere van Baokel

die kwamen bijeen

en ze trokken d'r jassen

al uit om meteen

aon 't douwen te gaon,

mar Jan Voets, dus de köster,

dieën slimme, die zee

"'k Heb 'n veurstel, dus löster:

we leggen ons jassen

aon d'aandere zij

vlak tegen de kerkmuur,

dan zien we of wij

wè vordere mee al

ons sjouwen en douwen!"

De boeren begossen

d'r haand' te bespouwen...

"een-twee-húup! een-twee-húup!"

én gedouwd as er wier!...

Mar aachter et kerkske

ree Toddeman Lier

.............................. (3)

en die zaag daor die jassen

en laoide ze gaaw

op z'n waogeltje... Sassen,

den Dikke, den börger,

die gong zoo 's louwen

of 't kerkske verschoof bij

dè roepen en douwen...

Toen kwaam ie geloopen

en bölkte: "'n Wonder!

De jassen die liggen

er ammaol al ónder!

Haaw op! Haaw op!

Wè zijn me toch sterk!"

 

Toen stond ze vort góéd,

die Baokelsche kerk!