DE
KÖSTER VAN BAOKEL
De
köster van Baokel,
Jan
Voets, waar vergimme
den
domste nog nie, nee,
et
waar eenen slimme!
Eens
moes dieë köster
in
't kerkske wč werken
en
haolde in de buurt zoo
een
leer, waor ze 't verken
op
uithalden; 't houtje
leek
Jan om te klimmen
bezunder
geschikt toe,
want
Jan waar 'nen slimme.
Hij
kwaam over 't kerkplein
mee
't leerken aonstappen,
zóó,
dwars veur 'm uit, en
naa
kunde wel snappen:
die
leer kos de veurdeur
nie
deur, ochot neeë,
mar
wie nie te slim is
mot
sterk zijn: drie treje
gong
Jan aachteruit en
toen
rende-n-ie, mee' t leerke
dwars
veur 'm, op 't gat toe...
Te
breed! - Nóg 'n keerke!
Hij
liep nóg wč wuuster
en
't wo' mar nie lukke,
hij
kos er die leer nie
de
veurdeur deur drukke...
Daor
zaag Jan 'n kraai
naor
den tooren toe vliege,
'nen
pijl in den bek, en
ze
vloog, zonder liege,
ineens
deur et galmgat...
"Wel
gatjevergimme,
die
kraai krijgt et verrig,
riep
Jan, 't is 'n slimme!"
Toen
viet ie z'n leerke
zóó,
tusschen z'n beene
en
ie slofte veuruit naor
de
deur... en 'r deurheene!
Zó
slim waar dieë köster!
Hoe
dom is 't gekaokel
wanneer
ge heurt zeggen:
"De
dommen van Baokel!"