Ik
waar nòg mar un hêel klèèn jungske
Toen
onzen oopaa zeej: ‘We gaon
In
Tilburg op d’n Heuvel kèèke
Nòr
unnen bôom die daor al stao
Sins
Kôoning Willem II in Tilburg
Z’n
Schaopskooi stichtte op de haaj
En
’n pelèès hee laote bouwe
Mee
ötzicht op de Kôoningswaai.’
Refrein
‘Kom
hier ’s zitte, op dees bengske…’
Zeej
onzen oopaa, ‘…öt de zon,
Onder
de takken van de Linde
Dees
is de plek wòr ’t oôt begon.’
‘Dèt
is naa Willem’, zeej ons oopaa
‘De
twidde kôoning meej die naom
Tis
twiddehaans, dè bild, dè nukt nie
Hij
heeter aatij gèèr gestaon.’
En
ik, ik zaag de dèùve schèète
Op
kôoning Willem zunne kop
En
òn z’n voete tild’ un hundje
Eên
aachterpôtje efkes op.
‘Hier
op dees bengske’, zeej ons oopaa
‘Hier
zaat ik fèftig jaor gelee
Meej
un schôon mèdje, jè… jouw oomaa
Mee
wie ik krap twee weeke vree.’
En
ik, ik zaag ze saome zitte
Twee
kènder öt de pronte staand
En
om d’r liefde te verklaore
Viet
oomaa zachjes oopaa’s haand.
De
lindebôom die is verdweene
Ons
oopaa is ’r ôk nie meer
En
Willem II kèkt steeds benauwder
Durt
ötlaotgas van ’t verkeer.
D’n
Heuvel wordt steeds wir veraanderd
Hij
leej naa aon ’n City Ring
Gelukkig
stòn ze’r nòg van die bèngskes
Waor
alles steeds opnuuwt begint.
|