Over de Sint-Jan, zie ook de fotopagina's van Tony Zeeuwe

NAAR DEN BOSCH TOE - REACTIES
Inzendingen: leed@brabantsdagblad.nl

R. Besters-v.d.Houdt (Besoyen)

Het is zeker vijfenveertig jaar geleden dat wij als meisjes van ongeveer 15 jaar te voet naar Den Bosch zouden gaan. Afgesproken was om rond vijf uur in de morgen te vertrekken met 10 meisjes van het Westeinde uit Besoyen zoals wij dat noemden.
Maar hoe moest dat: telefoon hadden we geen van allen  thuis, maar we waren wel buurmeisjes, dus met een touwtje aan je teen en dan daaraan trekken wie het eerste wakker was.  Dat moest kunnen: het touwtje moest wel wat speling hebben anders sliepen we de hele nacht niet.Zo gezegd zo gedaan en de andere zouden we dan wel wakker maken.

Wij op pad. We hadden prachtig weer en lopen maar "ongeoefend", dus je begrijpt: flinke blaren, en niet zoals bij de tachtig van de Langstraat die dat even doorprikten. Maar we haalden het. In de St. Jan aangekomen: op de richel aan de zijkant daar was nog een plaatsje voor ons allen. Dat zat wel ongemakkelijk maar het was beter dan staan. Schoenen gingen uit want die voeten brandden dat was verschrikkelijk. Opeens zag een van ons nog een lege stoel wat verderop, en zij erheen op haar blote voeten; nou je begrijpt grote hilariteit onder de andere kerkgangers (de bewuste persoon was even vergeten dat ze haar schoenen uit had) en ja hoor daar kwam de "Swies", ordebewaker van de St. Jan. We kregen een flinke reprimande en als we niet rustig waren zouden we de kerk uit gezet worden.
We zijn braaf gaan zitten en hebben de H.Mis zoveel mogelijk gevolgd. Of we veel devotie opgedaan hebben weet ik niet maar de blaren waren al een penitentie waard denk ik. We zien elkaar nog maar zelden en wonen verspreid in Brabant maar ik denk dat als ze dit lezen ze gelijk weten over wie en wat ik het heb. Mijn tweelingzus en ik denken met veel plezier terug aan die tijd.