Wat ik me van die eerste keer herinner was vooral de terugweg. We zouden met de bus teruggaan.In die tijd was ik echter altijd wagenziek en die bus stopte echt overal. Ik werd steeds misselijker, maar ik heb het toch volgehouden tot Berkel-Enschot; daar zijn we toen allemaal weer uitgestapt en heb ik mijn maaginhoud op de stoep achtergelaten. Van Berkel Enschot zijn we toen weer te voet naar huis gegaan.

Toen ik een jaar of zestien was liepen we met een groep vrienden en bekenden
van school. De meesten waren stelletjes, maar een jongen en ik liepen alleen
met als logisch gevolg dat je elkaar dan opzoekt.Toen we in Den Bosch
aankwamen, liepen ook wij hand in hand. Die dag kon niet meer stuk. Later toen
we weer met de trein terug in Tilburg waren, hebben we nog in de stad
rondgewandeld en in een project van gele iglo's die toen in Tilburg stonden
heb ik zelfs een kus gekregen.

Van 1973 heb ik een foto bij het bord van Den Bosch. Toen had ik verkering
met een jongen van de dansschool, we liepen toen met de club waarmee we ook
altijd naar dansschool Michielsen gingen. Bij wie wij vertrokken weet ik niet meer, de
meeste van die lui kwamen uit de Hasselt en die moesten dus een flink stuk
verder. We gingen altijd met de trein terug.

Toen ik getrouwd was ben ik ook nog vaak geweest, de ene keer met mijn vader
en broer, de andere keer met mijn vriendin en dochter ( mijn dochter is voor
het eerst meegegaan toen ze tien jaar was).

Vanuit Tilburg vertrokken wij altijd om 4 uur / half vijf. We waren dan om
half negen bij de Sint Jan. De eerste keren dat ik liep leken het verst. Je
bent door Vught gelopen en in de verte zie je de Sint Jan.

"Gelukkig", denk je dan, ik ben er bijna, maar dat laatste stuk schat je dan
toch verkeerd in. In de Sint Jan steken we een kaarsje op bij Maria en ieder
neemt een moment van bezinning voor zichzelf. Eenmaal weer buiten gaan we
op zoek naar een w.c., koffie en chocoladebollen. Onze favoriete plekjes zijn
Hart van Brabant of Het Pumke. Dan na een uurtje weer op de been om naar
het station te strompelen. Vreemd is wel dat hoe ouder ik word, hoe minder
moeite  het me kost.

Ieder jaar is er wel iemand die voorstelt om ook terug te lopen, maar we
zijn allemaal ongeoefende lopers en niemand haalt het in Den Bosch nog in
zijn hoofd om terug te lopen

Mijn man verjaart op 3 mei. Wij vieren die verjaardag meestal op een
dusdanige dag dat ik nog wel naar Den Bosch kan lopen. Hij zelf is wel eens
na afloop van het feest met flink wat alcohol in zijn lijf op pad gegaan.
Gaandeweg werd hij steeds rustiger en toen wij in Den Bosch aankwamen was
hij helemaal nuchter. Mijn man wordt dit jaar 50; gelukkig valt dit op
vrijdag zodat wij zonder problemen zondag kunnen lopen

Op die verjaardag worden altijd de laatste afspraken gemaakt over onze
jaarlijkse bedevaart.

Nu woon ik al 17 jaar in Udenhout en dat scheelt een uur. Als mijn familie
uit Tilburg meeloopt dan spreken we af om half zes bij Lei Ping en dan lopen
we langs de rijksweg verder waarna we bij restaurant Het Groene Woud linksaf
slaan richting Vught. Als we in Udenhout starten dan lopen we via de
Guldenberg langs de IJzeren man en komen dan op hetzelfde punt in Vught. Dit
jaar loopt er voor het eerst een vriendin mee die heel enthousiast is maar
die weinig ervaring heeft met flinke stukken lopen. Ik ben benieuwd, want
ook een traditie is dat veel mensen zeggen dat ze meelopen maar als het zo
ver is dan haken ze af.

Mensen die het ook eens willen proberen of de draad weer op willen pikken:
gewoon doen! Het is een hartstikke leuke ervaring en je hebt een heerlijk
lange dag.

Groeten Corrie Versteijnen