De eerste zondag van Mei gingen er (vroeger) altijd bedevaarten naar den Bosch toe. Ook vanuit Loon op Zand. Twee keer ben ik daar( in 1946-1947) deelnemer van geweest. Vooral in de oorlogstijd en de eerste jaren daarna waren deze tochten goed bezet. De reis werd in die tijd georganiseerd door Graard Ligtenberg die met een Pater Kapucijn (blotevoetenpater) de stoet aanvoerde en leidde. In Loon was er een Broederschap van de Zoete Lieve Vrouw. Heel veel parochianen waren daar lid van. Ook niet-leden mochten aan de voettocht deelnemen. 's Morgens in alle vroegte werd vertrokken vanaf het Oranjeplein en men ging dan langs de Loonse duinen door zandwegen en karresporen richting Cromvoirt. In deze plaats gingen we naar de vroegmis en later naar een (bruin) café waar de meegenomen boterhammen werden genuttigd. Na enige tijd vertrokken we dan weer gezamenlijk en onder het zingen van Marialiederen en het bidden van de rozenkrans naar den Bosch. De titels van de liederen die we zongen ben ik vergeten maar het waren er minstens twee of drie. Allen werden op "marstempo" gezongen. Achter deze stoet reed (vanaf het vertrek) een platte boerenwagen waarop onze proviandzakken en pukkels werden vervoerd. Mochten er onderweg bedevaartgangers onwel worden of te veel blaren hebben opgelopen, dan konden zij daarop plaatsnemen. Het gold als een schande als je de tocht op deze mannier zou beëindigen.

Rond vijf uur 's middags als de stoet arriveerde, werden in Loon de klokken geluid. De jongelui die voorzien van zelf gesneden wandelstokken en zwart van stof en transpiratie de kerk betraden waren trots op hun geleverde prestatie. Hier volgde dan nog een plechtig afscheidslof en hield de "Blotevoetenpater" een korte preek. Thuisgekomen werden we ook nog eens verwend door onze ouders die wellicht in hun jonge tijd deze voettocht naar Den Bosch ook volbracht hadden.