| INHOUD SINT |
| HOME |
| TEKSTEN |
| BRABANTS |
| INTERVIEWS |
| SPECIAAL |
SINTERKLAAS 2001
Nel Timmermans (2 verhalen)
't Is wir zo vèr, Sintereklaos komt er aon.
 |
Al 'n paor weeke lang vallen er wir buukskes in de bus, waor ze de klèèn mànne gek mee maoke.'t Lèkt er op dè alle spêulgoedwinkels prebêere om den irste te zèèn. In de super ligge begin oktober de sjeklaadebisjes en de pepernote wir vur et vatte.Dè is toch niemir normaol! En as ge die buukskes bekèkt ist bekaant allemòl plèstiek spul, harstikke duur en mee et miste zèn ze zôo ötgespèuld, of 't is zôo kepôt. En hoe meer dè kènder krèège hoe meer dèsse wille hebbe.Tot desse zôveul hebbe desse niemir wete waor ze mee moete speule. Dè was vruuger wel aanders, irstes omdètter gin geld vur was mee die grôote hèùshouwes, en omdègge as kèènd overal mee spêulde |
mee veul fantezie.Mar ik moet zegge wij kwame niks tekort, onze Pa en ons moeder knutselde zelf van alles in mekaar, en as den êene te grôot wier vur z'n step of z'n fietske, of hij deej ter nie veul mir mee, wier 't spul opgeknapt en opgevèèrft en krêeg iemand aanders 't wêer mee de volgende sintereklaos.En asse wè laot klaor waare dan plekte de vèèrf nog.
Omdè ons moeder nogal flink katteliek was, had ze vur mèn oudste bruurke en pestôorspak en vur mèn en nònnepak gemaokt, en dè krêege wij dus van sintereklaos. Mèn bruurke heeter hêel lang en hêel enthouziast mee gespèùld, en ik hield wel van verkleeje en ging op 6 december as klèèn nonneke naor de kleuterschool.Omdè ons moeder 't wouw heb ik 't daornao nog êene keer aongehad mar toen hoefde et van mèn niemir.En onze Pa zee toen tegen ons moeder ;"nèè Moederke aon ons Nelleke zit gin nonnevlèès", en daor was ik et hillemol mee eens.
Zôo krêeg ik ene keer en pòppehèùs mee alles er op en er aon mee vèèf klèèn pùpkes. Mèn oudste bruur krêeg ene illektriese trein, en m'n aander bruurke krêeg en hòndehok mee en stel klèèn hundjes die kònde opdraaie, en dan liepe ze rond en draaide mee der stèrtjes.Hij had en ècht hùndje gevraoge, en dè krêeg ie ôok mar pas 'saoves kwaam zwarte Piet dè brènge, en daorveur had onze Pa netuurlijk dè hòk getimmert.
En daor wier wè mee gespèùld bij ons,wel nie aaltij zôo as et bedoeld was. Mèn bruurs ginge b.v. mee dieje trein spèùle en ikke mee men poppehèùs, waare ineens al mèn pupkes weg, han die kliere mèn pupkes in de veewaoge van dieje trein gedouwd.
Màr saanderendags was ik ze veur,hard gelôope èùt school,'t hùndje in mènne poppewaoge geleejd, goed onder de deekentjes gestopt èn gaon waandele naor en vriendinneke in de buurt,en hullie, mèn lieve bruurkes hebbe uure lôope zuuke naor et hùndje. Toen ik tèùs kwaam zwaaide er wè.
Zô spèùlde we ôk wel es pestôorke, den oudste was er hillemòl op ingericht mee en altaartje, en waoter en wèènkanneke en al wètter nog meer bij heurt, ôk en bèlleke en dan moes mèn aander bruur misdinèèr zèèn. En die was dan nie zô in de stemming as den aandere, Zee de pestôor:''doominoes vobiskoem", zee de misdinèèr, "spierst ùm zunnen bult om", en dan wier de pestôor kwaod en viet de misdinèèr bij z'n kladde. Ik was dan 't volk in de kerk en zeurde bij ons moeder om peperemuntjes vur de kemunie.
Ik ging dan op êene middag wel vier keer op et trèpke van de opkaomer te kemunie.
Onze Pa hield knòrries en op ene keer was er êene dôod en toen ginge we begrôffeniske doen.Irst en sigaarekiesje gezocht, et veugeltje der ingeleej, en toen besliste mèn bruurs dè et mèn kèènd was en dè ik as moeder zènde zou moete janke.En toen dè nie vanèèges ging,kon ik wel en paor mèppe krèège,màr dan krêeg ik om et goed te maoke van hullie plèkplaotjes om in et buukske van Verkade te plekke.
We han ôk nog 'n paor jongere zusjes,die we wir mee aandere spellekes mee liete doen.
Zôo hadde we ôk 'ne vliegende hollander, waor ge mee twee man aachtermekare op kôst zitte.Op ene keer han we bedocht dè we daor ene ziekewaoge van zouwe kunne maoke.Op de aachterste helft van de vliegenden hollander han we en sôort van hèùf gemaokt en de twee klèèn mèskes ware pesjènte, die wiere dùr ons verbonde mee rêepe van en aaw laoke om d're kop en der èèrme en der bêene, hier en daor mee rôoje waotervèèrf volgesmèèrd,en die zètte we zôo onder die hèùf en dan ginge we zôo de straot op. Mèn bruurs om de beurt veurop en ik as verpleegster der aachter lôope om op die twee klèèn te lètte desser nie af zòn valle.
En as de kènder in de straot dè zaage, ware we zôo mee enen hèèle strèùp die ôk mee won doen.
Zôo ging dè mee alles, ineens ging iederèèn hinkele of ze gingen allemòl touwke springe, of knikkere of haktolle.En dè begon dikkels mee iets geks , zô was er bij ons en klèèn bildje ik gelêuf van Tresia of zô, dè was kepòt gevalle en mee en stuk daorvan konde hèèl goed enen hinkel têekene.In de kortste keere was toen iederèèn aon et hinkele.
En in de zomer as et laot licht was, dan môoge we langer opblèève en asser dan veul kènder op straot ware ginge we wel es jòònasse.We ware dan wel ôot mee meer as dertig man,de grôotste ginge dan in twee rije tegenover elkaar staon en vàtte dan mekaars haande vaast,en de klèèn ginge dan aon 't begin van de dubbele rij op d'ren bèùk op die haande en èèreme ligge en dan wiere ze 'n endje omhôog en vùrèùt gegooid onder et roepe van: JO-NAS-SE., en asse aon et end van de rij ware, liepe ze wir hard naor et begin om opnuuw te worre gejonast
De ouwlui hielde wel en êugske in et zèèl, dètter gin ongelukke van kwame.En as ge der naaw over naodenkt, hadde toen meschien nog wel meer lol as de kènder nou mee hèèl duur en veul spulgoed.
Sepries maoke!!
We ware al 'ne tèèd van ons gelêûf afgevalle, wè betreft den "HEILIGE MAN".
Ik was en jaor of elf èn men bruur en goej jaor ouwer. En omdè we wiese dè grôote meense vur mekaar sepriese maokte, han wij afgesproke om meej ons twee vur onze Pa en ons Moeder ôk iets te maoke. Dè moes wel stiekem gebeure want er ware bij ons nog vier klèèn manne die wèl in sintereklaos gelêûfde.
Mèn bruur had 't al hillemòl op pepier gezèt hoe dèt moes worre. Aachteraaf nie gek dus dèttie bouwkundig têekenèèr èn calculater is gewòrre, dè zaat er dik in.
En wè had ie getèèkend? 'n KIEP!! èn alles eraon kon beweege, vleugels kop en stèrt , alles meej touwkes aon elkaar verbònde , te bediene meej en lang dun touw van op en afstandje. En hij wies òk al , hoe èn waor et moes gebeure. Hij zouw zelf in de vurkaomer gaon zitte, èn de kiep moes in de gang staon. En dan zou hij irst bèlle èn ik moes er vur zörge dè ons Moeder ope ging doen . Zò gauw as ze vanèùt de hèùskaomer de gangdeur ope deej zou hij dan aon dè touw trekke èn beginne te kaokele .
Dè was dus 't plan!! Hij zou de kiep in mekare knutsele èn dan moes ik vur de kedoowkes zörge, èn saome zouwe we alles betaole.
De pakskes zouwe we aon mekare knêûpe às inwèndige dèèle van de kiep , èn die moese onze Pa èn ons Moeder dur en klèpke aon de kiep z'nen aachterkaant er èùthaole.
En wè krêege ze vur kedoowkes? Onze Pa en maotje jonge klaore èn en dôos goej segaare. Ons Moeder had mèn geleerd hoe dè'k vur mèn zelf èn vur m'n klèèn zusjes wànte kon haoke. Toen docht ik , dan kan ik er vur ons Moeder ok wel maoke. En om dè ik nie kon paase of meete had ik ze mar zeker grôot genoeg gemaokt. Toen ze klaor ware, heb ik er in dezelfde kleur ene sjaal bijgekocht , lila dus want dè vond ik schôon bij dere zwarte jas . Verder had ik nog en pond bonbons gekocht, die we ok allemòl aon mekare han geknêûpt, mar vur dè we daor meej klaor ware was 't denk ik mar en hallef pond mir, want wij luste ze ok wel.
Mar nao weke knutsele hadde we 't hillemòl vur mekaar. De kiep van stevig kerton was en forse gewòrre, schôon opgevèèrfd èn alles zaat erin èn 't werkte allemòl nog ôok, ze wapperde meej der vleugels, d're kop ging op en neer, èn m'n bruur kon nog goed kaokele ok nog. Ik laagde m'n èège ongaans meej 't èùtperbere.
Op sinterklaos-aovend ging 't gebeure. Eerst moese de klèèn manne slaope, mar eindelijk was et dan zòver. Der wier gebeld èn ik ging gauw naor de w.c. dus ons Moeder nor veure, en ikke metêen terug om te kèèke hoe dèt ging.
Ze deej de deur nor de gang ope, en vur dèsse 't licht aon kon doen begon m'n bruur te kaokele èn de kiep te fladdere en ons Moeder te gille en ze gooide de deur wir dicht, èn stòtte tege et hèllig hartbild aon dè op en tòffeltje naost den drèswaar stond. Van toen aaf had ie èèn los hèndje èn daor wees ie meej naor de gang implots van naor bove.
Onze Pa kwaam èùt de keuke gelôope om te kèèke wètter aon de haand was. Affijn de kiep naor de keuke gedraoge, m'n bruur èn ikke dubbel van 't laage, en onze Pa nie minder. Ons Moeder moes efkes bijkome. Toen ze alles ôtgepakt han vonde ze et prachtig zeeje ze, ons Moeder had dere sjaal om èn der wante aon, ze lêek net ene kieper meej van die grôote gebraajde jàtte.
Dè was onzen irste sepriesaovend, en daor hebbe we et nog dikkels over gehad!