GEDICHTEN SONJA PRINS

HOME
AUTEURS
POEZIE

Sonja Prins

CuBra

 

 

 

 

 

VOGEL ROC

 

ik werd genomen door een zeker soort vriendin

vlak voor ik wakker werd had zij het klaargespeeld

mij in de val te lokken van een witgekalkt gebouw

dat altijd Willinkachtig schemerig kwaadwillig wacht

met zijn beruchte broeders artsen en verplegend personeel •

dat jonge mensen dwarszit vastbindt en vervoert

in dichte wagens naar een cel een brits een stalen deur

ik droomde dus en zulke dromen eindigen meestal

met het besef van vrijheid als je wakker wordt

maar ergens op de achtergrond hangt schrik en angst

een grauwe donkere vogel die zijn vleugels spreidt

de vogel Roc uit de legende die met klauw en snavel werkt

de mens en niet alleen de mens voelt zich bedreigd

door zijn aanwezigheid

door deze grauwe massa die ons permanent

kan overvallen

knevelen

en doden

 

 

 

(1978)