Rouke van der Hoek

Triomf der techniek

 

 

Als constructeur in de bedrijfsmechanisatie had je

een zonnige kijk op de toekomst. Binnen twintig jaar

produceerden de productielijnen zelfstandig, zonder ons,

 

en wij zouden vrij hebben: elke dag als de zaterdagmiddag.

Dan pakte je de fiets, zette mij op het zitje en trapte

over de Brabantse heides, je nieuwe biotoop, tot hooikoorts

 

je tot afstappen dwong. De overactieve slijmvliezen

van een polderjongen tussen de stuivende roggeakkers.

Bij de keuterboerderijen langs de weg vroeg je water,

 

vaak nog uit de put of van de pomp. Maar binnen klonken al

de radio’s van jouw firma, dansorkesten en varkensprijzen,

de feestelijke verwelkoming van een voltooide wereld.

 

Je had gelijk, vader, de mensen zijn nu rijk, leven lang

en mopperen gezond. Alleen dat fietsen doordeweeks,

om een of andere reden wil dat er niet van komen.