Pien Storm van Leeuwen

Akkers en zeevlam

---

Akkers en zeevlam is de titel van de nieuwe bundel gedichten van Pien Storm van Leeuwen.
Jaargetijden, bloemen en vogels zijn het decor waarin Pien Storm van Leeuwen in verstilde beelden spreekt.

Natuur is haar inspiratiebron. Zo ook de opaalkust: aarde en water, stenen, landschap, licht en donker geven haar woorden kracht. Mensen en hun gevoelens bepalen de toon. Het leven zelf, de tocht die een mens maakt, dat is de kern. Adem als levenbrengende geest mondt uit in een spel met taal over het dichterschap zelf.
Prachtig en sereen, zoals alleen Pien dat kan schrijven:

‘Wat verlegen werd geschreven
Hebben regens uitgewist’

“Pien Storm van Leeuwen  heeft de vaardigheid om hele subtiele observaties ragfijn te verwoorden. Haar wezen is aandachtige beschouwing en haar kunst is talig schilderen. De waarneming en de diepe indruk ervan in de ziel vloeien als in een aquarel prachtig in elkaar over.”  Neerlandicus en algemeen linguïst Ad Haans

Hier volgen drie gedichten uit deze bundel:

 

 

prevelingen

 

 

rijen vrome populieren

filteren verwondering

 

hoog bladerend gepeupel

trilt bevend in de wind

 

prevelt brevieren

doorheen groene kathedralen

 

langsheen mompelt

een rivier verhalen

 

neemt ons

op waterwoorden mee

 

murmure van verlangen

en altijd passant zijn

 

van soms van het land zijn

en soms van de zee

 

 

 -

 

verlaten dijk

 

 

een smalle dijk

scheidt land

van water

 

waakt over

drooggemalen zee

die afgemeten wacht

op ander tij

 

zwanger hangen

luchten laag

 

een rolwolk

rondt zich traag

dreigt purpergrauw

en laat zich gaan

in regen

 

alles glanst, slikt

schikt zich gelaten

lost op in wintergrijs

 

niets zijn wij nog

dan wat gedachten

 

– bespiegeling

aan vensters van

verwondering –

 

op reis langs

een verlaten dijk

 

-

 

peregrinus

 

 

zinnen leg ik te luister

blootsvoets

over het ongebaande

voorbij de akkers gaande

 

zien venstert verten

verlieft mij

in heuvelend land

 

ik laat mij verleiden

door vloeiende lijnen

kleuren gekaveld

in wisselend licht

 

over hoogten

wil ik gaan

tussen vlas en

golvend graan

 

soms als een valk

stil bewogen

biddend boven

de velden staan

 

Het Latijnse woord peregrinus, waarvan ons woord pelgrim is afgeleid, hangt samen met ‘per agrei’, d.w.z. ‘voorbij op de akker’ en betekent reiziger of vreemdeling.

 

Bij de presentatie van de nieuwe bundel

---