INHOUD OVER POEZIE
INHOUD POEZIE
HOME
SPECIAAL
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS

Print  Pagina

Uit het Brabants Dagblad van 12 juni 2003

 

Joke Knoop

Het gist en borrelt in literaire kring

Woensdag 11 juni 2003 - Tot eind deze week kunnen Tilburgse dichters een gooi doen naar de functie van stadsdichter. Na de zomervakantie wordt bekend wie de uitverkorene is. Maar er is nu al volop leven in de brouwerij.

Nooit geweten, nooit gedacht zelfs dat het in literaire kring in Tilburg zo kan gisten en borrelen. Niet zozeer omdat er een veelbesproken bundel op punt staat te verschijnen of dat schrijver X dit keer buiten zijn boekje is gegaan. Of omdat een gewaardeerd programmamaker van een van de grote publieke zenders zijn oog heeft laten vallen op de stad en haar poëten. Dat zou nog te rijmen zijn met de beroering in met name het dichterscircuit.

De zaak is veel prozaïscher. Het gaat om ego, om status, om erkenning en (last but not least) om geld. Ofwel: het stadsdichterschap van de gemeente Tilburg: een benoeming voor twee jaar, jaarlijks minstens zes gedichten voor een salaris van 3000 euro per jaar. Zaterdag sluit de sollicitatietermijn. Daarover praten zij. Er wordt gegist wie heeft gesolliciteerd. Er wordt gespeculeerd wie de meeste kans maakt. Men klopt veelal zichzelf en soms een ander op de borst. Nee, nee, wij noemen geen namen.

De toekomstige stadsdichter is gewaarschuwd voor jaloezie en verbroken vriendschappen. In de dichterscompetitie wordt geen middel geschuwd. Een peiling enkele maanden geleden op de Cubra-website (Cultureel Brabant) naar de meest geschikte kandidaat is voortijdig stopgezet omdat stemformulieren zijn vervalst. Op een dag kwamen er zevenhonderd van hetzelfde adres binnen. Nee, wij noemen geen namen.

We weten uit betrouwbare bron dat een dichter van zijn collega's te verstaan kreeg dat hij beslist niet kan meedingen. Hij voldoet niet aan de vereiste dat de stadsdichter in Tilburg dient te wonen. De dichter in kwestie doet mee aan de gedichtenreeks in het Brabants Dagblad. Deze staat los van de officiële stadsdichter.

Het gerucht waarde rond dat dichter Victor Vroomkoning van Nijmegen naar Tilburg zou verhuizen. Vroomkoning (Walter van de Laar) geniet landelijke bekendheid en erkenning voor zijn werk. Alom is gehoopt dat Vroomkoning pas na de benoeming zou neerstrijken in de stad. Ter geruststelling: het schijnt niet waar te zijn.

Het laatste nieuws: er is een dichterscollectief in oprichting voor de functie van stadsdichter. Een van de vijf beoogde collectieve dichters heeft er 'geen goed gevoel over' en mailt een collega die niet genoemd wordt. De laatste klapt uit de school bij het Brabants Dagblad.

Nee, nee, we noemen geen namen. Staan de dichters elkaar nu naar het leven? Welnee, zo erg is het ook weer niet. Het stadsdichterschap brengt leven in de brouwerij, veelal onder het genot van gerstenat. Soms zit er wat venijn bij. En sommigen willen bijzonder graag uitverkoren zijn.

We gaan de vereisten eens na: liefde hebben voor Tilburg en zijn geschiedenis. Men zegt dat de betrokkenheid bij Tilburg opmerkelijk is toegenomen bij een aantal aspirant-stadsdichters. De stadsdichter moet optreden en voorlezen uit eigen werk. Denkend aan de performance van enkele dichters schrappen we enkele namen. Bij de gewenste eigenschappen als spontaniteit, humor en relativeringsvermogen, komt het potlood weer te voorschijn. Relativeren lijkt de grootste hobbel te zijn. Nee, nee, we noemen geen namen.

In Amsterdam zou deze storm in een glas water uitgroeien tot een verzwelgende orkaan. Tilburg heeft niet eens grachten.