Mathieu Bosch
-
gedichten

 

Het is gaan slapen

Ik klaag om wat er in het leven ligt
hoe het m'n dagen steeds ontwricht
rond dolend als oude gezangen
dat maakt me sprakeloos
alsof ik zelf de gedachten koos
waardoor m'n stem blijft hangen

ik ween om wat er in je ogen ligt
bij het ontwaken van het licht
van zucht doordrongen
dat legt iets treurigs int verschiet
en de schoonheid in m'n stil verdriet
heeft elke levenslust bedwongen

ik tier om wat er op mijn lippen ligt
en wil het delen in dit dicht
zou het willen zingen
maar het is gaan slapen in mijn ziel
waar zachtjes het zwijgen viel
bij al die andere dingen…