Leo Mesman

DROMEN, DROMEN

(Aan Leo Vroman, 92)

 

Tussen schoot en moeder aarde

Vloeit het leven als een droom

Vol geluk of vol gevaren

Voor geen één één rechte stroom

 

Liefde geeft ons kracht tot leven

Maar ook lijden is ons lot

Weemoed laat het hart soms beven

Wie het kan zoekt troost bij God

 

De wereld is één grote bende

Waar de misdaad wordt beloond

Kanker zaait alom ellende

De natuur raakt uitgewoond

 

Kan de poëzie ons helpen

Tegen TBC of AIDS?

Kan zij oorlogswonden stelpen?

Dichter-zijn heeft best iets wreeds

 

Dromen kunnen ons wel dragen

Over bergtop en ravijn

We ontwaken met meer vragen

En een beetje minder pijn

---