INHOUD LEO MESMAN
HOME
AUTEURS

print pagina

 

Een zoon van het Licht.
Herinnering van een oud-misdienaar.

'Ik zal opgaan naar het altaar van God.’
Naar God die mijn jeugd verblijdt.'

Met deze dialoog openden priester en misdienaar, na het slaan van een kruisteken, de Heilige Mis. In het Latijn natuurlijk. We schrijven eind jaren vijftig, toen mij als jongetje het Mislatijn en de andere kneepjes van het nobele dienstwerk werden bijgebracht. Door Eerwaarde Zuster kosteres, die haar pupillen vóór elke mis streng controleerde op schone nagels en een dito zakdoek. Bij een vuile of ontbrekende zakdoek werd je zonder pardon naar huis gestuurd om aan je moeder een fris-gestreken exemplaar te vragen. Maar dat was nog niet alles! Speciaal bij mij wreef de rector van het nonnenklooster waar ik diende, een Augustijner pater, elke ochtend voor de vroegmis mijn in-bleke wangetjes op, om mijn hoofd -en zijn eigen eenzaam hart?- te verwarmen.

Introibo ad altare Dei.
Ad Deum qui laetificat juventutem meam
.

Maar waar is de God die mijn oude dag opvrolijkt? Wie het niet heeft meegemaakt, kan het zich waarschijnlijk moeilijk voorstellen, hoe fascinerend het was om als kind deelgenoot te zijn van de rooms-katholieke liturgie, vooral tijdens de hoogtepunten in het kerkelijk jaar. Het diepe geluksgevoel waarmee je als 'kruipengel' de kerstnachtmis beleefde, ondanks het ongemak van de harde en koude plavuizen onder je jongensknietjes en de lastig flakkerende kaars die je langdurig met beide handen moest vasthouden. En het gevoel in iets groots opgenomen te zijn tijdens de nachtelijke riten van water en vuur in de paasnacht. De overvloed aan religieuze beelden, rituelen en gezangen, de feestelijke sfeer van bloemen, wierook en kaarslicht: ze vormden voor het gevoelige kind dat ik was de eerste inwijding in de wereld van de schone kunsten, waarvoor ik nog altijd dankbaar ben.

GELOOF

Telkens als ik een kerk bezoek
geloof ik alles wat wordt voorgebeden.

Het merkteken van een roomse jeugd
leidt nu eenmaal een taai leven.

Onwillekeurig voel ik de nabijheid
van Onze Lieve Heer.

En ergens boven kijkt ons Moeder
weer tevreden op mij neer.

 

Leo Mesman


 


Leo Mesman