Joop van der Kuip

De archeoloog als glasblazer

 

Wij hebben geen veen

Wij hebben zand

Ook daarin verdwijnen lijken

En je weet

Uit zand wordt glas gewonnen

 

Over ons gecorrodeerd verleden

Lopen sporen evenwijdig

Of kruisen boven

Ongeschonden schedels

Bedolven als een Golgotha

 

Het hart van onze stad

Ligt als een mug in barnsteen

Te wachten op de glazenier

Die hem met hete adem

Het leven inblaast

 

Hij schildert een verschiet

Met borstel en spatel

Hij graveert het graf

Van wat eens was

Een vergezicht.

 

---