John van der Drift - gedicht

---

 

 

 

 

tijd staat niet stil zelfs waar

in uitgestorven stoffige stadjes sloffend

het kromgebogen bier in slow motion wordt gebracht

gaat de avond zonder dralen over

in de onsterfelijk donkere nacht

 

tijd roept niemand ooit naar huis

waar ga ik eigenlijk naar toe?

ook in mijn aanwezigheid geef jij niet thuis

de kippen zijn weer van de leg

gelukkig weet de beek de weg

 

zie ze daar toch staan

donker geklede bejaarden

geen plein en straathoek zonder

ze twisten rekbaar

als tastbaar elastiek

geven elkaar gevat

een tandeloze glimlach als repliek

vergeten alles, vergeven nooit

en claimen zo de eeuwigheid

van ooit naar ooit

 

 

 

dit is een gedicht samengesteld uit de mooiste zinnen

uit de column 'GEWEZEN DORP' van Frans Brinkman

wil je de hele column lezen

kijk dan op : http://www.roemenie.com

 

 

 

 

 

 

---