Hans Manders

Dingen

Het arrogante denken dat de dingen

Niet levend dus ook minderwaardig zijn

En dat ze in hun ding-zijn, groot of klein,

Zich willoos door wie wel leeft laten dwingen

Of dat we altijd hevig staan te dringen

De wereld zien als eigen jachtterrein

En dingen als een deel van ons domein

Waarmee we ons bezitterig omringen

Van alles wat de dingen ondergingen

Omdat men denkt ze voelen toch geen pijn

Je zou als ding er uit je vel van springen

Of op zijn minst geen ding meer willen zijn

Maar steeds weer blijkt: een ding kan zich bedwingen

Het heeft geen last van onrust in zijn brein