HOME
KUNST
FOTO
AUTEURS
TEKSTEN
BRABANTS
INTERVIEWS

Print  Pagina

 

Hanneke Smulders - Gedichten 


 

7.12 a.m.

 

 

Nog voor de wekker afloopt

ben ik al wakker.

Ik denk en denk na en

het maalt in mijn kop.

Langzaam raak ik uitgeput

van dat denken en dat malen.

Ik moet iets voelen, maar

niets voelt en het is elf over zeven.

 

Twaalf over zeven en wekker gaat,

maar nu ontwaak ik niet meer.

Het is gedaan met me, denk ik

terwijl ik stil lig in mijn bed.

Ik moet nog wat zeggen, denk ik

maar mijn mond beweegt niet meer.

Elders worden kranten doorgebladerd

en hier staat de tijd even stil.

 

Dertien over zeven en ik ben dood,

levenloos lig ik daar maar te liggen.

Niets te doen en niets te zeggen en

ik heb niets meer te betekenen.

Ik berust me in het idee:

nu, ik ben dood. Ik leef niet meer.

Mijn hond blaft onder aan de trap

en het is veertien over zeven.

 

 

´Makkus`


 

Oerknal

 

 

Rechtstreeks uit de afgrond

pers ik kreten

uit mijn verwrongen strot

 

Ik kondig het bestaan aan

de revolutie

steekt de kop op

 

BIG BANG ! ! !

 

De ramp is voldaan

over en uit.

 


 

Chaos

 

‘wees zuinig met letters

zeg nimmer teveel

streef naar perfectie

naar het perfecte woord’

 

maar teveel leestekens

flitsen door mijn kop

nog meer losse letters

zitten tussen mijn oren

 

klinkers zoemen door mijn lijf

komma’s vragen om meer

punten snoeren mij de mond

consonanten snijden de strot af

 

de letters laten zich niet

in goede volgorde voegen

er heerst opstand, anarchie.

Chaos, dat woord zoek ik