| |
Ze lagen zomaar op de straat
wanordelijk gestapeld
tegen een afgedankte gevel
van het eens zo
indrukwekkend GZG:
de stoelen, tafeltjes en kastjes,
de taboeretten en wat klein gerei
tussen restanten onherkenbaar.
Ze wachten op inhaligen
met een profijtelijke kijk
op hergebruik.
Getipt, gestuurd?
Of maar op goed geluk.
Wat daarna overblijft,
wacht de vernietiging.
Een berg treurig meubilair,
bedoeld comfort ooit
en vereiste bruikbaarheid.
Stille getuigen, jarenlang,
van angst, vertwijfeling en hoop,
van onvervuld verwachten.
Getuigen ook van vreugde bij herstel,
van ingetogen blijdschap
rond nieuw leven
of... van intens verdriet
als het aanvaarden
onontkoombaar is.
Beduimeld hier en daar,
verwrongen en besmeurd,
de geur nog in de ongeopendheid
van wat ooit met plezier
door het bezoek was meegebracht.
Een trieste aanblik
van gebruikt gemak.
En alles sterk gedateerd,
niet meer inpasbaar
in een hedendaags concept
van trendy en design,
van een persoonsgebonden lifestyle.
Het representatieve drie-in-één gebouw
met Jeroen Bosch, zijn naamdrager,
als lichtend gevelornament,
vervangt de achterhaalde
en zo lang, zo ver uiteen geplaatste
Bossche zorg-triptiek.
Het strakke lijnenspel
van alle onderscheiden bouwfragmenten
veronderstelt naar buiten toe
een functioneel karakter.
Daarbinnen kleurt in lichte toetsen
de verwachting van de wanden,
gang na gang, na trappenhal
steunend op met kunstzin
geplaveide vloeren.
Een nieuwe generatie
medisch denken
bespeelt een arsenaal
aan innoverende technieken
met indrukwekkend
aangepaste instrumenten.
En rond dit alles
dwaalt het eigentijdse meubilair,
de bedden, tafels, stoelen, kasten,
de digitale noviteiten
met in elke kamer
aangebrachte flatscreens.
Zo functioneel,
zo met designgevoel bedacht
en zo herkenbaar nieuw.
Toch komt ook voor dit fenomeen
de dag van afgebladderd wachten,
van gedateerd en niet meer actueel.
Dan wordt opnieuw
een kale buitenmuur
het troosteloos decor,
waartegen wat ooit nuttig was,
in wanorde wordt uitgestald.
Het treurig meubilair,
bedoeld comfort ooit
en vereiste bruikbaarheid...
Stille getuigen van wat elke tijd
opnieuw weer wordt beleefd,
de pijn, de hoop, de vreugde
en het mateloos verdriet.
Opnieuw slaan dan inhaligen hun slag.
En gaat geschiedenis weer op herhaling.
Emanuel 2011
( Dit gedicht is geschreven naar aanleiding van een foto in het Brabants Dagblad onder de kop: "Ziekenhuis in binnenstad ruimt op". Opruiming dus van het oude meubilair van het Groot Zieken Gasthuis, dat midden in Den Bosch wacht op de slopershamer. Wat nog bruikbaar was ging met de patiënten naar het nieuwe Jeroen Bosch Ziekenhuis. Daar zijn nu drie verschillende ziekenhuizen bijeengebracht, het Carolus, het Willem Alexander en het Groot Zieken Gasthuis (GZG).)
|
