Een gedicht op de boot van de havenmeester in Woudrichem

Het oude haventje in Woudrichem ligt vlak buiten de oude stadsmuur en naast het vertrekpunt van het voetveer naar Slot Loevestein. Op het kantoortje van de havenmeester prijkt het volgende gedicht. De naam van de dichter heb ik niet kunnen achterhalen.
Weet u het wel, laat het dan even aan mij weten(*),

Han van Meegeren

Klotsend water streelt het bruine staal,
als de visser - zwijgend - zijn netten haalt.
Snerpende riemen, een eendenpaar vlucht.
De dreun van een diesel lost op in de lucht.
Voetstappen naderen, op de wal knarst het grint.
De wieken van de molen klappen in de wind.
De torenklok galmt: verstrijken van tijd.
Verleden en heden, 't is Woerkum gelijk.

(*) Van wie het gedicht is, is inmiddels duidelijk geworden. Via J.J.A.M. Korthout, een van Woudrichem's stadsgidsen kwam ik terecht bij Coraline Korevaar.  Samen met enkele anderen heeft zij in Woudrichem een uitgeverij, Uitgeverij De Kazerne, en een Ontwerpbureau; Atelier De Kazerne. Het adres is Vissersdijk 35a.

Coraline schrijft:
De reden van het schrijven van het gedicht is het volgende:
De jachthaven van Woudrichem had een nieuw clubgebouw gekocht. Het was een ontzettend lelijke witte bak, waar iedereen in de buurt schande van sprak. De voorzitter van de watersportvereniging vroeg ons (Atelier De Kazerne) of wij iets konden doen om het wat minder op te laten vallen. We hebben toen een kleuradvies gegeven (een kleur die de boot wat op laat gaan in de omgeving), een nieuw logo ontworpen en op het dak laten zetten en ik heb het gedicht geschreven. Door
 deze ingrepen wordt de aandacht afgeleid van de lelijkheid van het gebouw. Wij hebben dit als vrijwilligerswerk gedaan, omdat we het belangrijk vinden dat onze omgeving er zo goed mogelijk uitziet. Bij het 25-jarig bestaan van de watersportvereniging is het geheel onthuld.

Coraline Korevaar.