Foto's en tekst: 
Han van Meegeren

 

Het gedicht 'opdracht' van Jace van de Ven

 

Vandaag was het zo ver. Tillburg heeft eindelijk haar eigen 'bikkelharde poëzie'. Natuurlijk waren er al de dichtstenen rond de schouwburg en een gedicht rond het Wilhelminapark. Maar nu toch eindelijk zoals het hoort een gedicht van Tilburgse bodem. Het gedicht is te zien bij de woning van Tilburgs eerste stadsdichter (2003-2005) Jace van de Ven in de Noordstraat 79b.
Na een mooie inleiding door Jef van Kempen is de glasplaat waarop het gedicht staat afgebeeld onthuld. De eerste aanblik er van ontlokte een net nog niet tiener die naast mij op de grond zat het volgende: "O maar da maag nie, mee unne stif op unne ruit schrève...".

Al met al een aanwinst voor de stad dat hopelijk navolging krijgt. Overigens schreef Jace dit gedicht toen hij 17 of 18 jaar oud was. Het is door zijn vrouw Hetty uitgekozen als favoriete gedicht en niet ontdaan van de kleine onvolkomendheden, zoals Jace zelf zegt.

 

 

 

 

Jef van kempen tijdens zijn toespraak.

 

 

Opdracht

 

Als eens deze tijd een cirkel zal trekken
En leven limietloos zal zijn

Ach wil mij dan enkel nog nektar verstrekken

En eeuwig een brok ambrozijn

En mogen dan allen zich voor mij vertonen

Die stierven van liefdesverdriet

Ik wil hen zo graag met mijn nektar belonen

Zo sterven, dat lukte mij niet

Jace van de Ven