INHOUD HEERKENS
HOME
BRABANT
AUTEURS
TEKSTEN
KUNST
FOTO
INTERVIEWS

Print

Piet Heerkens s.v.d. - Den örgel (1938)
aflevering 4 - 18-02-04

MEREL EN MOTER

 

De locht is zo zoft as boter,

'ne merel die fluit me wè veur,

dan raotelt daor giender 'ne moter

en de merel die vliegt er van deur.

 

De moter kraait overal koning

en z'n keel is as eezer zo koud!

Mar de merel z'n hàrt is van honing,

de merel z'nen bèk is van goud!

 

 

BLUMKE

 

Och blumke,

'k heb oe zo dikkels bekeeke,

vriendelijk ding aon m'ne voet,

oe blaanke blaoikes,

oe gouwe draoikes,

oe eugske dè doe me zo goed!

 

Jao blumke,

'k wil et naa geere geleuve,

dè 't Salomon niet bij oe haolt;

oe kleurige kleerkes,

oe zuivere kleurkes,

die zijn uit den hemel gedaold!

 

 

SNEUW

 

'et Sneuwt! 'et sneuwt! - Ik ha' 't verwocht!

Naa worren alle waaie wit,

want in de grijze locht daor zit

nog sneuw genocht!

 

De kraaie zwaaie zwaor en zwart

en kweeke kwaod: "'t Is kaaw! - 't Is kaaw!"

ze valle log en pikke gaaw

en moppere: "Hard!"

 

De schooljong slibbere naor de stad

en dokkele langs de blaanke baon,

mee wengskes rood en maantels aon

en 't nuske nat.

 

Marieke roept mee 'n rooi gezicht:

"Zeg, luste 'r eene?" - "Gooi mar op!"

'ne sneuwbal suist er langs m'ne kop:

'n zacht gedicht!

 

 

OUWE MAN

 

Hij keek me lang, aondaachtig aon;

in baai z'n ooge blonk 'n traon.

 

"Ik heb in m'n leeve veul kaod gedaon,

veul goed gedaon,

'k hè veul geleeje,

ok veul gebeeje,

ik zee tevreeje,

de kruiskes hebbe me goed gedaon,

mee 't kruis komde goed in den Hemel aon."

 

Z'n zaolig leeve trok me veurbij......

Z'n ooge blonke bedroefd en blij.

 

 

STILLEEVE

 

Jaore lang al lee Marieke

in die propere ziekekaomer,

lee te lije, blij, gelaoten,

in de haand van 's lieven Heerke.

 

't Knorrie-pietjen in z'n kooike

mee vergulde spijltjes, wipt er

van et een op 't aander roesje,

tik-tik-tik-tik-tik,-gezellig.

 

't Morst er zaod op vloer en toffel,

tik-tik-tik-tik-tik, heel helder,

't jiept er zot mee spetjes waoter

uit et glaozen drinkfontentje.

 

Soms, ineens, begient de knaorrie,

rilt 'n trillerig melodieke;

puur en klaor gerol, gebroebel,

tureletuut dieë zuute knorrie...