Piet Heerkens s.v.d. - De Knaorrie (1949) - 2

VLIEGE...

 

'k Zie oe, veugeltjes

geere vliege,

zwenke, zwijmele

deur de wije,

blauwe-zije,

soepele locht en

op oe vleugeltjes

fladdere, dwarrele,

hange-wiege,

sliere, draaie,

zwemme, roeie,

zwiere, zwaaie,

aachter mekare mee

twee-drie-viere, mee

heele klochte

tuimele, duikele

deur de locht, en

zonder stoote,

zonder horte

steil den hemel in

tiereliere,

starte, laande,

daole, stijge,

zonder over-

muug te hijge,

speulde boven 't

wiegelend koore;

'k zie oe geere

zuutjes strijke,

zonder haopere,

zonder schokke,

zonder duizelig-

hei in 't köpke

op de spitse

daoke-nokken

ofwel op et

zwiepend töpke

van 'ne popu-

lieren toore;

vliegenierkes,

dolle dierkes,

acrobaatjes

van de locht,

'k zie oe geeren en

nooit genocht!

 

Vliegeniers van

vliegmesjiene,

kunde gullie

zonder moter,

zonder gasse

van benzine,

lenig, zacht en

licht en soepel,

deur de locht, zo

zoft as boter

deur den blauwen

hemelkoepel

lijk die veugeltjes

stijge, daole

déúr de naauwe

blaoier-luike

van zo'n lollig

boomen-dekske

van en op zo'n

zwiepend tekske?!

 

'k Zie de veugeltjes

geere vliege,

blije lieven-

Heere-kiendjes,

zjeniaol en

schoon geschaope;

lichte, leevende

vliegmesjientjes;

lijk ze langs me

heene sjeeze

zijn ze 'n hemels,

lief cadeautje,

lijk den Heer drie-

een van wezen:

vogel, vliegmesjien

pilootje:

saomen is 't één

vliegend bisje,

eens gekropen

uit 'n aaike,

eens gefladderd

uit 'n nisje

mee 'n onbe-

holpen zwaaike...

 

Vogels, dartele

vliegenierkes,

'k zie oe geere

licht en soepel,

zonder donker

motor-ronken

oppernuut weer

alle daoge

zatjes zwijmele,

lente-dronken

zwemmen deur den

blauwe koepel,

die, zoo wijd oe

oogen draoge,

stao gespannen

over d'eerde...

 

Ziede 'n vliegmesjien,

dan reerde!

Ziede veugeltjes,

dan bekomde!

Vliegmesjien, wè

snorde, knorde!

Vloekmesjien, wè

gromde, bromde!

Vliegmesjien, wè

blaosde, gierde!

Vloekmesjien, wè

raosde, tierde!

Vliegeniers, wè

vliegde koud,

koud as ijzer,

stijf as hout!

Vliegeniers, ge

vliegt... wèblief?

Enkel de veugeltjes

vliege lief!

 

(Juni '40)

 

 

'T PEEREBUMPKE

 

Vijftig peeren aon één bumke,

aanderhalve meter hoog!

Lekker suikerwaoter-pumpke,

'k aai oe dik mee baai mijn oog'!

 

Dapper, pittig peerebumke,

zuute troost in 't traonendal,

rijk en vriendelijk suiker-umke,

waor ik eens van stroebele zal,

mee oe vuutjes staode in d'eerde,

mee oe teentjes zuigde sap,

mee oe blaoikes aosemde weerde

uit de locht, om, nap aon nap,

peer aon peer zuut vol te tappe,

vol te spanne tot oe vel

kleurt en zwelt van rijpe sappe

naor den aord van oe gestel:

vijftig sappige "Louise

bonne d'Avrange" (hoe 'n rare taol!)

wilde leveren en ik zie ze

al ligge lokken op de schaol!

 

Vijftig peeren aon één bumke,

aanderhalve meter hoog!

Lekker suikerwaoter-pumpke,

'k aai oe dik mee baai mijn oog'!

 

Peerebumke, stiekum wonder,

ik bewonder ou natuur,

bron van zuutsel, eens van onder

opgegroeid uit rot en zuur;

uit 'n mörve peer gesproten

die begraove laag in d'eerd,

is den drang oe ingegoten

om te werken als een peerd!

as 'n peerd? Och, peerdekraachte

vreuke vreed aon kêr en ploeg,

óú gevroet gao daoge, naachte

aaltij deur in stil gezwoeg!

Goei, zuutsappig suiker-umke,

'k weet, al valt et nie in 't oog,

as 'n ieverig waoterpumpke

zuigde liters sap omhoog,

en die liters destilleerde,

zonder deddet smookt en rookt,

toe den zuutsten draank op eerde,

swijls de zon de kachel stookt!

 

Vijftig peeren aon één bumke,

aanderhalve meter hoog!

Lekker suikerwaoter-pumpke,

'k aai oe dik mee baai mijn oog'!

 

Daankoe, daankoe, lieven Heerke,

veur mijn bruurke Suikerzuut!

Daankoe veur Oe zonnig weerke

dè doe rijpen heel den buut!

Daankoe veur dees bonne Louise,

schoon gegroeid uit leevend hout!

 

Daankoe, gulle Gever, die ze

vloeie liet uit leevend hout!

Wie-t-er Ou nie kan bedaanken

as ie 'n peerebumke zie,

speult z'ne rol hier op de plaanke

van et leeve slecht, of nie!

 

Vijftig peeren aon één bumke,

aanderhalve meter hoog!

Lekker suikerwaoter-pumpke,

'k aai oe dik mee baai mijn oog'!

 

 

LIEVENHEERETIENTJE

 

Blinkend lieven-

heeretientje,

glaanzend knöpke,

rood gelakt,

zwart getikkeld

keverkiendje,

och, wè bende gij

fraai gefrakt!

 

Afgedekt mee

dunne, bolle

huudjes van rooi

gabberdien,

zie 'k oe zitten

hier in 't holle

van mijn haand

'nen tel of tien!

 

Onder die twee

perresollekes

plooide oe zije

vleugeltjes gaaw

en ze zitten

onder die schollekes

rats gestreken

in de vaaw!

 

'k Huig op ou:

oe rooie huudjes,

holle-bolle,

staon al steil;

hört! - oe vlerkskes

ruise zuutjes!

Tjoep! - ge start en

zuukt oe heil!

 

Fleurig lieven-

heeretientje,

'k zie oe roeie,

sproeie... weg!

Keurig lieven-

heerekiendje,

waaide 't nie zo

frisjes, zeg?!

 

 

PASTEL

 

Blauw,

blauw,

blauw is de locht en

blaank zijn de wolken daoronder;

blauw,

blauw,

blauw is et ven en

blaank as 'n spiegelend wonder.

 

Gruun,

gruun,

gruun is et veld en

kleurig de bluuiende blumkes;

gruun,

gruun,

gruun is et loof en

fleurig et fruit aon de bumkes.

 

Rood,

rood,

rood is et dak en

wit is et boeregedoeike;

rood,

rood,

rood is gevlekt de

wittige vaacht van et koeike.

 

Blauw,

blaank,

gruun van pastel en

rood as 'n leevend juweeltje,

gruun,

rood,

fleurig en wel en

kleurig: 'n keurig tafreeltje.

 

 

ER VIEL 'N LIEKEN

 

Er viel 'n lieken uit mijn pen,

hoe is 't ontstaon?

waor kwaam 't vandaon?

Er viel 'n lieken uit mijn pen,

Mar of ik zèlf z'nen dichter ben?

 

't Viel klink- en zingklaor op 't papier,

hoe is 't ontstaon?

waor kwaam 't vandaon?

't Viel klink- en zingklaor op 't papier

en 't gaaf me 'n zaolig-zuut plezier.

 

Zo'n lekker dröpke poëzie,

hoe is 't ontstaon?

waor kwaam 't vandaon?

Zo'n lekker dröpke poëzie

vergeete heel oe leeve nie!

 

et Dröppeld' uit den hemel neer,

daor is 't ontstaon,

daor kwaam 't vandaon!

et dröppeld' uit den hemel neer

en 't smaokt naor meer, naor meer!