Piet
Heerkens s.v.d. - Den örgel (1938)
Voorwerk - redactie Ben van de Pol
DEN ÖRGEL
Piet Heerkens s.v.d.
1938
INHOUD:
Veurwoordje
Den örgel
Moedertaol
Brabant
Tilburg
Aaw Tilburg
Jan Viool
Scheeresliep
De merel
De boeremeid
Sjandoedelida
Op 'n trouwpartij
Michieltje
Pieterke
Kiele-kiele
Slaopliekes 1
Slaopliekes 2
Bruidje in de percessie
Vesperklokke
Naacht
Merel en moter
Blumke
Sneuw
Ouwe man
Stilleeve
't Leeve
Moeder dood
Pronte moeder
Kender en koei
Van de luien bekker
Snip-snap-snijer
Onze Lieven Heerke
Lieven Heerke
Iemker-lieke
De spin en de bie en de mus
VEURWOORDJE
'et Brabants is mar 'n boeretaol en et Tilburgs is et lillikste Brabants dè-t-er bestao, - zoo zegge ze...... Mar ge moet meschien 'n jaor of tien in de vremde laande zijn geweest om in et diepste kuiltje van oe gemoed te vuulen hoe gelógen of dè dè-d-is!
Iederendeen z'n moedertaol is verreweg de schoonste taol van heel de weereld, - et is de klaank van zijn eige laand, z'n eige volk, z'n tong, z'n hart, z'nen eigen aord, - mar ge moet meschien 'n jaor of tien in de vremde laande zijn geweest om in et diepste kuiltje van oe hart te kunne vuulen hoe wáór of dè-d-is......
Mijn moedertaol
dè-d-is de taol
zoo a'k ze vong
van moeders tong
toen ze nog kenderliekes zong!
De schoonste taol van heel de weereld!
Hoe zuut 'n vremde tong ok meerelt,
't is erm en kaol
a'k heur mijn moedertaol!
Mijn moedertaol
dè-d-is de taol
zoo as ze zingt
en sproeit en springt
as ze van aawe lippe klinkt!
Ik heb in duuzend vremde monden
nog noot zo schoone taol gevonden
as, erm en kaol,
mijn werme moedertaol!
Mijn moedertaol
dè-d-is de taol
waor 'k mee genucht
in zing en zucht
en, och, zo locht men hart in lucht!
En moet ik soms al deftig praoten,
ik zee wir blij a'k lós kan laoten
en aosem haol
in d'eige moedertaol!
En zoo zijn dees liekes dan gezongen in de taol van mijn eige volk dè-t-er woont, in de binnelaande van Brabant, de taol die-t-er zingt in 't putje van mijn ziel, - ze begosse van eiges te neuriën hier binnenin, toen ik uit de vremde laande terugkwaam, en ik ha'r mar weinig moeite mee om ze neer te schrijve, kos ze nie tegenhaawen ok nie, - en hier hedde ze dan krek zooas ze zijn. 't Zijn mar onneuzele rijmkes en deuntjes, sommige zijn ingeblaoze deur aawe liekes die me vruuger zonge toen me nog klein kender ware, aandere zijn tegelijk mee 'n nuuwe melodie veur den dag gekome, mar allemaol, stuk veur stuk, zijn ze losgelaoten omdè ze as veugeltjes in et kooike van mijn ziel tegen de spijltjes óp zaten te zinge... en as de lezer et meschien liever nie "zinge" noemt, mar "sjierpen" of "piepen", - et is mijn allaank goed! Toe mar!
P. H.
