Vrouwke
Misére, zo errem as Job,
bewoonde
een schuurke, zo klein as 'n schop;
mar
aachter dè schuurke daor zaagde gij staon
'nen
boom mee duuzende peeren eraon,
van
die lekkere, zuute, sappige flappe. . . . . .
en
iederendeen die kwaam er van gappe!
Eens
kwaam er 'n menneke, oud en krom,
bij
vrouwke Misére-n-aonkloppen, om
wè-d-eten
veur z'ne leegen derm;
en
vrouwke Misére zee: "Erm helpt erm;
onneuzelen
hals, kom gaaw in mijn huiske,
hier
hedde mijn brood, maok mar gaaw 'n kruiske!"
-
"En hedde dan éiges nog iet veur oe maog?"
-
"Bè-neeje, geen kruimeltje meer vandaog!"
-
"Mar meenske, dan komde in hongersnood!"
-
"Bè-neeje, 'ne mensch gao zo gaaw nie dood!"
-
"Ge bent 'n goei ziel! - En hedde te klaogen,
dan
meugde aon mijn één vraogske vraogen.
En
vrouwke Misére verzuchtte: "Och,
ik
zee wel erm, mar ik he' toch genog!
De
dieven die zijn hier mijn eenigste plaog,
ze
steele mijn peere weg, alle daog'!
Ik
wo' dè die dieven en lekkerbekken
vort
aaltij aon mijnen boom bleven plekken!"
-
"De zal gebeure!" zee 't ventje, en 't gong!
En
lijk as den boom stikvol peeren hong,
zoo
hong aon den boom, den mergen daornao,
een
bende bengels te bemmele, jao,
mee
al d'r moederkes aon d'r beene......
mar
los kwaam er van die bengels geenen eene!
En
vrouwke Misére ha' lol veur tien:
naa
kos ze d'r peeredieven dan zién!
Ze
liet ze hange toe 's avons laot,
toe
schaand van de buren en heel de straot!
Van
dieën dag aaf ha' ze peere mee hoopen,
ze
kos er van eten en ok nog verkoopen!
Mar,
op 'ne merge kwaam...... Pietje den Dood......
hij
klopte aon de deur en et vrouwke verschoot......
al
waar ze versleten en errem en oud
ze
waar nie bizunder mee Piete vertrouwd......
-
"'t Is tijd", zee Pietje, "dus vrouwke Misére,
gao
gaa mee me mee, al doede't nie geere!"
-
"'t Is goed", zee vrouwke Misére, wè bleek,
terwijl
ze omhoog in den peereboom keek, -
"mar
't is vandaog nog al dorstig weerke,
Piet,
hedde geen zin in 'n lekker peerke?
Toe,
klimt er mar in, ge hè't ze veur 't vatte.
A'k
dood zee komen de jong' ze mar jatte!"
En
Pietje den Dood, onneuzelen hals,
ha
trek in die peere: ze zagen er malsch
en
sappig en rijp, aonlokkelijk uit......
hij
klom in den boom... en bleef plekken aon 't fruit!
-
"Daor hangde gij naa", riep vrouwke Misére,
"ge
hangt er heel goed, al doede't nie geere!"
Van
dieën dag aaf gong geniemand meer dood;
al
vielde in 't waoter, al aate geen brood,
al
ree er 'ne waoge mee tunnekes bier
rats
over oe keel, dè deerde oe geen zier;
al
hadde soms iemand z'nen hals afgesnejen,
veur
dood-gaon had ie geen kaans en geen rejen!
Den
Dood zaat gevangen, d'ellende die bleef,
en
iederendeen die gong buiten de schreef.
de
daogen van Noë die kwamen weerom
omdetter
den Dood in dieën peereboom klom;
et
wier d'r 'n weereld vol lol en misére,
'n
kermis vol tobbers, vanwege die peere!
Mar
vrouwke Misére vroeg zoo 'ons aon Peer:
-
"Hoe gao-g-et nog mee oe daorbove, meneer?"
-
"Och, lao' me toch los, - ik mot aon den streup,
want
heel de weereld die raokt in de kneup!"
-
"Ge hangt daor veilig", zee vrouwke Misére,
"Ik
laot oe nie los, want ik leef te geere!
Mar
'k heb 'n veurstel : ik laot oe weer vrij,
wanneer
ge mijn aaltij laot leeve! - Naa gij!"
-
"Akkoord!" zee Pietje, "dè neem ik aon,
toe
't end van de weereld toe meude bestaon!"
En
Piet ervandeur...... En al heurde 'tnie geere:
Den
Dood leeft nog aaltij, - en ok de misére!
