De angsthaas

Ik ken een man Jan-Piet genaamd

die leeft in duizend angsten

van alle bangen is hij vast

een van de allerbangsten.

Zo durft hij 's morgens bijna niet

gewoon uit bed te komen

maar anderzijds denkt hij, in bed

sterven de meeste doden.

De paden op, de lanen in -

hij moet er niet aan denken:

voor je het weet, ben je verdwaald

en criminelen wenken.

Doch binnen blijven is niet safe

daar dreigen kolendampen

of vallen mensen van de trap

en meer van dat soort rampen.

Ook eten doet hij nauwelijks

want alles is bespoten

maar als ik nìet eet, mompelt hij,

dan ga ik naar de kloten.

Een lieve vrouw zou wel wat zijn

maar hoe haar hart verwerven?

want wellicht is haar antwoord: nee!

hij zou van schaamte sterven.

En sterven wil hij liever niet

wat wacht de mens hierboven?

de hemel, zei laatst de pastoor

ja die heeft mooi beloven.

Zo leeft Jan-Piet dag-in dag-uit

in geestelijke noden

hij kan niets met de levenden

en wil niets met de doden.

En geen goedwillend therapeut

zal naar zijn voordeur lopen

want of je rammelt, bonst of belt

Jan-Piet doet toch nooit open.